In november iemand verhuizen, is niet prettig. Binnen was het snikheet en buiten stonden we al snel te rillen in onze T-shirts. Maar goed, voor je vriend doe je dat. Ik gaf hem een peuk, want hij zat even zonder en vroeg of hij vanavond ook verder ging met Fallout 4 spelen. “Nee, ik heb gister de hele nacht gespeeld, dus vanavond wordt het quality time met mijn vriendin, ben ik bang.“
Het begrip “Quality Time” kende ik niet. Ik vroeg eens voorzichtig in de app-groep, wat de redactie dacht dat het was. De antwoorden variëerden van ‘een serie kijken met je vriendin’, tot ‘een activiteit ondernemen met je geliefde’. Ik kende het niet. Nooit van gehoord.
Persoonlijk neem ik ook aanstoot aan de term. Alsof de ene tijd meer kwaliteit heeft dan de andere. Wat een onzin. Alsof je plezier en vreugde met je geliefde daadwerkelijk via een gedeelde agenda kunt plannen.
Maar toch, het is echt een ding bij stelletjes. Kijk, ik vind het niet gek dat je tijd voor elkaar vrijmaakt. Je hebt niet voor niets een relatie. Maar het is wel vreemd – of op zijn minst opmerkelijk – om de jolijt op te sparen tot een geplande datum en tijdstip. Want mijn hoofd werkt zo niet. De herinneringen die ik heb, worden door de jaren ingekleurd. Tijd verandert de definitie van kwaliteit. Minuten die ik doorbracht met exen, lijken nu weken van verloren tijd. En wat eens een vluchtige zoen in de lift leek, kan zich nu uitstrekken tot uren in mijn fantasie.
Ik vind het geweldig om tijd met je door te brengen in de kroeg, op etentjes en borrels. Maar ik word verliefd op momenten. Momenten die juist níét zijn gepland. Wanneer ik zie dat je zit te dromen. Of als je pupillen groot worden omdat je me aankijkt. Of wanneer onze blikken elkaar kruisen in een kamer vol mensen. Dan slaat mijn hart over. Dan besef ik hoe mooi je bent en hoeveel je voor me betekent.
Quality time, de tijd zal het leren.
