Tessa is zo’n vrouw die je het bloed onder de nagels vandaan haalt. Onafhankelijk (zo stond het in het format van de serie) maar dan geïnterpreteerd als je nergens en van niemand iets aantrekken. Overal en altijd ongevraagd een sigaret opsteken omdat zij daar nu eenmaal behoefte aan heeft. Zelfs onder het koken en aan tafel. Openlijk als ze ermee wegkomt, en anders even stiekem tussendoor op de wc. Die seks zonder binding opvat als haastig je nummertjes maken. Achteloos, misschien wel vreugdeloos. Met degene die toevallig beschikbaar is.
Het was alsof Overspel na de laatste aflevering gewoon verder ging. Zelfde tijd en plaats (NPO 1, donderdag half negen), zelfde gezichten (minstens twee). Al heette Tessa een week eerder nog Anna. En was de rector van de school waar ze lesgeeft toen mentaal gehandicapt (die arme Björn). Ook Tessa had een carrièremove gemaakt want zij was eerst advocaat. Eigenlijk is ze actrice en heet ze Thekla Reuten.
Ze heeft seks met haar baas op zijn bureau. In zijn kamer dus, die van de rector. Zij neukt hem, niet hij haar. Laat dat duidelijk zijn. Dat het er anders uitziet komt omdat het standje dat de onderlinge verhoudingen het beste uit zou drukken lastig is, vanwege de anatomie. Puzzelstukjes passen maar op een manier. (Spoileralert: spring nu naar de volgende alinea. Of niet.) In een latere aflevering gaat ze het met de vader van een leerling doen, wat tot scheiden leidt. Al schijnt ze het niet van tevoren geweten te hebben. Dat hij de vader van een leerling was, bedoel ik. De rest wel misschien, maar dat zal nog wel blijken. Als ik het kijken volhoud.
Opeens wist ik wat me irriteerde. Tessa is een vent! Niet zo’n brave gemiddelde huisvader, maar de man uit de clichés. Zo eentje van Mars. Zo eentje van: ‘mannen willen maar een ding…’ Van stoere taal, van puberaal gedrag. Van bier en voetbal. Van overal een mening over hebben, liefst ongefundeerd. Een man die wijdbeens zit, uit principe. Die op straat spuugt en scheten en boeren laat. Ook uit principe, en die zich daarop dus laat voorstaan. Zo’n man die zich het meest man voelt als hij onder andere mannen is. Onder andere mannen die dat ook denken. Maar die, het cliché der clichés, wel een hartje van goud heeft. Ongeveer naar zo’n man is Tessa gemodelleerd. Feministen van de oude stempel moeten haar geweldig vinden. Die stelden altijd al mannen aan vrouwen ten voorbeeld.
Als de scenarioschrijver (Een Deen, Tessa is gebaseerd op Rita, een serie die in Denemarken veel succes had) Tessa een jeugd heeft meegegeven zal ze wel zo’n ‘tomboy’ geweest zijn. Een meisje dat poppen stom vindt en voetbal niet. Terwijl dat natuurlijk niet uitmaakt. Een meisje dat in bomen klimt zonder te weten waarom en met de jongens achter een bal aan holt op een onooglijk trapveldje. Tomboys zijn in potentie later de leukste vrouwen, als het goed komt. Alles wat leuk is aan een meisje plus een paar leuke jongenseigenschappen en daar een vleugje volwassenheid overheen. Zo’n vrouw is Tessa niet geworden.
Echte mannen bestaan. Ze heten Tessa!
