Het is je wellicht ontgaan: deze week bestaat de Xbox 360 tien jaar. Een decennium lang kennen we deze fijne vriend, die door mensen die er geen enkele affiniteit mee hebben steevast wordt weggezet in het hoekje ‘computerspelletjes’. Gamers hebben daar vrede mee; zij weten tenslotte wel beter en hangen deze week taart en slingers aan deze console. Voor de dames: dat is dus een spelcomputer.
Hoewel ‘de mijne’ al een poos niet meer de uurtjes draait die hij de afgelopen tien jaar draaide, ging ik deze week in mijn hoofd het rijtje games af dat ik er veel op speelde. Talloze toppers en rariteiten popten er op: dolle racegames, epische schietspellen en spannende detectiveavonturen die ik al lang was vergeten. Jaren waarin ik me vastbeet in ettelijke puzzelgames, modderige slagvelden betrad in historische oorlogen en venijnige draken versloeg waarbij schoonmoeders verbleken.
Die, en Dead Or Alive Extreme Beach Volleyball. Een game uit de doorgaans venijnige DOA-reeks die zijn eerste opwachting maakte op een nóg oudere Xbox, en door een surplus aan halfnaakte meisjes met onvermijdelijk deinende bikini’s duidelijk maakte dat deze DOA van een heel ander kaliber was dan de voorgaande DOA‘s. Daar hield je vooral pittige één-op-één gevechten in kleurrijke fantasie-arena’s.
Hoewel beachvolleybal niet de meest spectaculaire insteek voor een game is, had de DOA-aflevering op het strand een apart plekje binnen mijn gamescollectie verworven. De eerste, maar de tweede editie wellicht nog meer, want op de Xbox 360. De gevulde bikini’s en strakke meisjesbipsen waren navenant; een stuk minder hoekig dan in het eerste deel. De texturen van hun huid leken levensecht. Hoera! riepen mijn vrienden en ik, terwijl we een pittige strandnimf in het zand naar een bal lieten duiken. Schudden met die tieten, de toekomst was nabij! Het was sex op een manier waarmee het gros van de gamende jongeman nog nooit kennis had gemaakt. Want de seks die het gros van die gamende jongeman destijds had, was op rommelige studentenkamers met meisjes die Marieke of Esther heetten. In elk geval vond die bij lange na niet plaats op kleurrijke tropische stranden met exotische gevechtsbabes die naar Hitomi of Kasami luisterden en er als hobby’s martial arts en origami op na hielden.
Digitale tieten, opgebouwd uit een stuk of wat polygonen. Het is maar waar je blij van werd. Inmiddels zijn we jaren verder en staat de zoveelste generatie consoles in de huiskamer te snorren. En warempel: laat er nu net binnenkort een spiksplinternieuwe Dead Or Alive Beach Volleyball game aankomen. Die nóg mooier dan ooit gaat zijn, met nóg realistischer schuddende neptieten. Ik ken een hele hoop mannen die de jongeling plots wild in zich voelen roeren. Mocht je man/vriend/loverboy het dus binnenkort uit het niets over beach volleyball hebben, dan weet je hoe laat het is.
De titel was al niet aantrekkelijk maar heb besloten om “hoemannendenken” toch nog een kans te geven na het lezen van twee bar slechte artikelen vol uit de lucht gegrepen aannames, slechte (lees: geen) onderbouwing, geen argumenten en geen geldig onderzoek of verwijzingen hiernaar. Helaas. Ik haakte af bij en ik quote: “Gamers hebben daar vrede mee; zij weten tenslotte wel beter en hangen deze week taart en slingers aan deze console. Voor de dames: dat is dus een spelcomputer.”
Werkelijk bespottelijk hoe jullie zowel jullie eigen soort als zowel vrouwen hier te kijk/kak zetten. Ter uwe informatie: ik ben een dame van 23 met een baan, partner, huisdieren, appartement en weet behoorlijk wat van “spelcomputers” af. Ik groeide op bij mijn ouders terwijl oma boven ons woonde met een Super Nintendo. Pong gespeeld, Lemmings, The Legend of Zelda, Mario, Pacman etc is mij met de paplepel ingegoten and I loved it! Thuis hadden wij een sega “spelcomputer” staan waar ik o.a Golden Axe en Ecco the Dolphin op speelde. Bij oom en tante werd het de Dreamcast en later hadden we zelf een playstation 1, speelde ik op het tweede deel bij mijn “spelletjestante” (hardcore RPG fanaat) en hadden wij als een van de eersten de PS3 in huis nadat we de XBOX gen zat waren. Goed, ik kan het hele lijstje wel geven maar dan wordt de reactie veel-te-lang.
Al jaren zijn mijn vingers gewend aan muis en toetsenbord vanwege de vele MMO’s, Moba’s, simulatie en casual games die ik heb gespeeld en zijn ook handhelds (in jouw denigrerende Jip en Janneke taal weet je vast wel hoe je die moet vertalen?) mij niet vreemd.
Voor je gaat blèren: het is nu gewoon eenmaal zo dat er ontzettend veel adolescenten en volwassenen van het vrouwelijk geslacht zijn die casual, fanatiek, hardcore of zelfs competitief spelen en er nog beter in zijn dan de mannen. In tegenstelling tot mannen die zich graag voor doen als geeky chicks om gratis stuff te krijgen farm ik intussen mijn eigen gold, gear en xp wel bij elkaar. En ja, ik race en schiet ook. Het begrip lan party ken ik wel en ga ik onbevreesd naar toe.
Chapeau, met deze website en artikelen wil je laten zien hoe mannen echt denken. In werkelijkheid denken alleen de rotte appels nog zo die zelf net wat te vaak teleurgesteld zijn en een te strak beeld hebben over hoe een echte corrupte man er uit dient te zien zodat er nog even naar dit beeld geconformeerd kan worden. Leef je nachtmerrie en ga lekker grappen over hoe je nooit het huwelijksbootje in moet stappen onder het genot van bier en (de gedachten aan) tieten!
Hoi Anna. Hartelijk dank voor je vurige reactie! Vooral het feit dat jullie vroeger thuis al een Sega hadden doet me erg deugd. Je bent een vrouw naar mijn hart! Zo te lezen weet je veel van games af en hoef ik aan jou niet uit te leggen wat het verschil tussen een Xbox en een PlayStation is. Mijn stukje is op het eerste oog dan ook totaal niet aan jou besteed. Hoewel…
Ik schrijf mijn stukjes in tamelijk algemene zin en kan er niet van uit gaan dat alle dames die hier meelezen over diezelfde kennis beschikken. Eens was ik te gast bij een kliniek waar mensen met een ‘gameverslaving’ werden geholpen. Ik mocht er een informatieve spreekbeurt geven om de aanwezige experts onder meer te updaten over heersende trends in game-land en geloof me, onder die experts waren er enkelen bij die het verschil niet wisten tussen een Xbox en een PlayStation. Dat vond ik best schokkend, kan ik je vertellen.
Je bloemrijke relaas stroomt weliswaar over van wat jouw favoriete genres zijn, welke titels je graag speelt en op welke platfora. Het gaat vooral over jou. Wie daar op zit te wachten, geen idee. Inhoudelijk kan ik het dus niet noemen.
Want Anna, wat vind jíj nu uiteindelijk van die enorme digitale jetsers in bovengenoemde game, en dat vrouwen als zodanig worden neergezet in games die qua gameplay het equivalent van koekhappen zijn? Want juist dáár hoor ik je niet over!
PS PlayStation schrijf je met twee hoofdletters. Sega met één en LAN-party is met hoofdletters. Okee doei xoxo
Zoals aangegeven haakte ik af na de nogal denigrerende toon naar dames die blijkbaar niet weten wat de correcte term is voor een “spelcomputer”. Uiteraard kent niet elke dame van Nederlandse bodem het game jargon maar uit wetenschappelijk onderzoek is bewezen dat er meer volwassen vrouwen op serieuze games (met name online) zijn dan de tieners die net beginnen met natte dromen krijgen, ontdekken wat fappen is en dan ook met name op de enorme digitale jetsers (of in ieder geval op beeld want veel verder dan borstvoeding komen veel jongens/jongemannen niet).
Mijn mening hierover is vrij simpel. Gewoon lekker doen, geen problemen mee. Dat het in sommige games vrij sexistisch is, dat is een feit. Ik vind het alleen maar grappig dat bijna niemand het verschil ziet tussen echte en neppe tieten in het echt, vaak door dit soort games. Maar zelf heb ik ook fervent DOA gespeeld, alsook de beach volleybal series. De een zal er minder aanstoot aan nemen, de ander meer. Punt blijft echter dat we in een maatschappij/wereld leven waarin de vrouw vrijgevochten is maar op seksueel gebied tegelijkertijd scherp gehouden wordt en betiteld wordt als “lust-object”. Ik denk niet dat ik je verbaas wanneer ik zeg dat er ook genoeg bi-seksuele vrouwen zijn die gamen waar de fanservice niet per definitie voor bedoeld is maar wel prettig voor is (guilty). Sex sells maar we komen al een ver eind met een goede opvoeding en kritische blik (en handen).
Mijn enige wens is: maak het iets realistischer. Daarmee zeg ik niet haal het eraf of maak ze allemaal klein. Meer variatie zou echter goed zijn, voornamelijk voor de mannelijke gamers want smaak blijft toch gericht op het individu en het motto: tieten zijn tieten, gaat in de ene zin op en ook weer niet. Niet iedereen houdt van de overly super sized, maar dat is een heel andere afdeling. En ja, ben erg blij met mijn eigen boezem.
Hoe ik iets schrijf doet er geloof ik niet toe en is het moment. Dat je daarop terugvalt zegt weer iets over jouw inhoudelijk schrijven. Je geeft aan dat je algemeen schrijft en er dus niet vanuit kan gaan dat alle dames over deze kennis beschikken. Je hoeft er ook niet vanuit te gaan dat elke dame dat doet. Maar in jouw beleving is de dame die dit weet in de minderheid en staat dit haaks op de realiteit. Je kan het dus ook omdraaien en er vanuit gaan dat er tegenwoordig een kleine groep overblijft die niet op de hoogte is en ondertussen Candy Crush op de tablet spelen. Persoonlijk had ik het netter gevonden als je schreef: “Voor de dames onder ons die dit niet weten: dat is een spelcomputer.”
Daar mijn “relaas” en het nalaten verder te lezen. Het is eigenlijk irrelevant aan het artikel en tegenwoordig stoer om zo te praten tegen of over vrouwen. Je trekt er verder beperkt publiek mee. De mensen die zo niet denken zullen het jammer vinden dat het zo geschreven is (ik heb al eerder artikelen van jullie website op mijn tijdlijn gevonden waar harde kritische noten tegen geworpen zijn wat mij juist zo nieuwsgierig maakte). Mij gaat het eigenlijk nog allerminst over de beeld van de vrouw, ik weet waar we staan in de game wereld. Het gaat mij er meer om, wat er van het beeld van de man overblijft. Dus iets minder zout en ik wens je veel succes in je toekomstige schrijfsels. 😉