De decembermaand dendert als een gek door onze aderen, als ware het de vetrandjes van de speklap op de gourmetplaat tijdens het kerstdiner bij de uitermate slecht kokende schoonmoeder.
Hebben we net nog de laatste pepernoten kokhalzend in onze keel laten glijden, zitten we alweer aan de lang houdbare stinkkaas uit een of ander kerstpakket. Die we vervolgens wegspoelen met de inhoud van een heel duur uitziende fles wijn. Smaakt voor geen meter, maar hij was gratis. Dus lekker. En zuur.
De eerste weken van december zijn ronduit verschrikkelijk.
We stressen elke ochtend of we de ramen van de auto moeten krabben, we irriteren ons aan de veel te felle lampen van de tegenligger en we staan massaal in de file tijdens de eerstvolgende sneeuwbui. ’s Avonds staren we naar de door de kinderen vakkundig versierde kerstboom. Die blauwe spar die we op een natte zondagmorgen bij een bouwmarkt voor veel teveel geld hebben gekocht, intens gelovend in de utopie dat hele dure kerstbomen geen naalden verliezen. En de kinderen versieren dat kreng met zelfgemaakte ballen van brooddeeg. Of met van die lampjes die niet kunnen stoppen met flikkeren, hoe hard je er ook quasi per ongeluk tegenaan beukt.
Massaal verlangen we naar het einde van december. De dagen na tweede kerstdag. Bijna allemaal zijn we vrij. En die vrije dagen hebben we nodig.
We moeten uitgepuft op de bank naar de herhaling van All You Need is Love – the Christmas edition staren. We moeten de aangevreten extra kilo’s eraf sporten. We hebben de familie beloofd om na 31 december toch echt te stoppen met roken / drinken/ gamen/ vreemdgaan, dus nu moeten we het er nog even goed van nemen. We moeten veertien verschillende supermarkten bezoeken omdat we dit jaar wéér vergeten zijn om op tijd oliebollenmix in te slaan. We moeten de wekker zetten om op tijd in de rij te gaan staan voor het schandalig dure vuurwerkpakket. Die vervolgens binnen vijf minuten de lucht in geknald wordt door een zoon met aansteker.
We moeten zo veel. Zo verschrikkelijk veel.
Denk maar aan die mannen en vrouwen die tussen kerst en oudjaar wel moeten werken.
Want dat Nederland massaal vrij is klopt al jaren niet meer. De Supermarkt is open, restaurants verdienen goud geld met kerstdiners en in de vrijwel verlaten kantoorcomplexen staan de schoonmakers de tijdens de kerstborrel achtergelaten condooms van de toiletvloer te schrapen.
Deze mensen laten de oliebollenmix halen. Ze komen pas thuis op het moment dat het vuurwerk al lang en breed uitgestald op de eettafel ligt. Deze mensen staren niet naar een half kale blauwe spar. Dit zijn de helden die niet opgescheept zitten met de naweeën van december.
En zij hebben deze dagen meer rust dan jij.
Vakantieganger.
