Het wordt te makkelijk. Kritiek uiten op het Glazen Huis is, na enkele jaren van goedbedoelde spot aan het adres van de deelnemende dj’s en het circus eromheen, verworden tot een gratuite tegenstem. Het schiet z’n doel voorbij.
Je kunt bijvoorbeeld zeggen dat je geschokt bent door het geweld en de aanslag afkeurt, als je als onwetende ziel wordt meegesleurd naar het Sterren Muziekfeest op het Plein. Wat je daar te verduren krijgt, is onmenselijk. Dat weet ieder weldenkend mens. Veelvuldig herhalen dat je ‘geschokt’ bent en het oorterroriserende kabaal afkeurt, is dus makkelijk scoren. Maar degenen die zich er wel vermaken, geven welgeteld geen enkele euro voor jouw mening. Later dat jaar geven ze die euro wel aan Serious Request ofzo.
De dappere lieden die enige jaren geleden de glijdende schaal waarop Serious Request zich bevond aankaartten, staken hun nek uit – en ze werden erom gehaat. Nu is hun boodschap gehoord; Giel ‘trok zich de kritiek aan’, ofwel hij was zo slim er iets mee te doen om zo de argumenten van de critici uit de handen te slaan. Niet dat dat nou gelukt is, maar het maakt niet langer uit. De Glazen Huishaters zijn momenteel even salonfähig als de vele bedrijven, particulieren en 3FM zelf die de oer-Hollandse gezelligheidsweek tot een succes maken.
Want dat is het: een succes. Grote groepen mensen die zichzelf mogen profileren, dj’s die hun status en boekingen veiligstellen voor het komende jaar en de megazak geld die wordt opgehaald voor het goede doel. Of je het nu wilt of niet, de meerderheid van dit land vindt het Glazen Huis fantastisch. De critici kunnen wat hen betreft de welgemeende schurft krijgen. ‘We hebben hun argumenten gehoord, en misschien hebben ze een punt. Maar ach, boeiend. Dit is ons feestje.’
Wie niet wil meedoen, gaat maar thuis zitten mokken en zure blogjes tikken. Dan staan zij ondertussen te dansen op muziek die ze leuk vinden, kijkend naar dj’s die voor hen wél helden zijn. Misschien dat zij niet allemaal weten voor wie ze het doen. Who cares, ze doneren alsnog, en volgend jaar en het jaar daarop wéér.
Zo trekt iedereen aan het langste eind, behalve de blogjestikkers. En met #SR16 begint het feest gewoon weer opnieuw.
