Zondagavond even over half elf overkwam me het kerstgevoel, totaal onverwacht. Op RTL 4 zag ik hoe die arme Hannah Hoekstra eerst werd gekleineerd en uitgebuit door haar ijskoude stiefmoeder (Carine Crutzen) en verwende stiefzussen (Nicolette van Dam, Gigi Ravelli, Karina Smulders). En dat het daarna allemaal meer dan goed kwam. Onrecht werd gestraft, geliefden kregen elkaar. En ze leefden nog lang en gelukkig. Een sprookje. Kortom: kerst!
De film was een moderne adaptatie van Assepoester. Maar niet zo modern dat de scenarioschrijfster (Roos Ouwehand) met haar tengels aan de goede afloop had willen (laat staan durven) morrelen. Vanaf het moment dat dierenarts John Williams Hannah had verzekerd dat haar ouwe trouwe paard, de gemene toespelingen van haar stiefmoeder ten spijt, niet bij de slager zou belanden, wist ik dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Omdat John daar garant voor stond.
Bij elk betoon van onrecht en uitbuiting dat Hannah te verduren kreeg van de kant van haar stiefmoeder en -zussen, werd het gevoel alleen maar sterker. Lieve prachtige ranke Hannah zou de prins krijgen die haar toekwam (Egbert Jan Weeber) Net zo goed van karakter en even mooi als zij. Van geanticipeerde ontroering kreeg ik er tranen van in mijn ogen. De vlasblonde leeghoofdige ordinaire stiefzussen, de reet van de een nog dikker (gemaakt met kussens) dan die van de ander, zouden hun verdiende loon krijgen. En die stiefmoeder ook.
Het was kerst in optima forma. Het onderscheid tussen goed en kwaad kon niet groter. Vergissen was uitgesloten. Slechte mensen waren lelijk en dik, hadden geen smaak, aten teveel en rookten. Goede mensen waren slank, mooi en gezond. De afdelingen make up en kleding moeten overuren gedraaid hebben. Vooral om Nicolette van Dam lelijk te maken was zwaar geschut aangerukt. Vooruitstekende tanden en tot gevaarlijke proporties opgepompte lippen.
Maar zo helder en transparant is de wereld alleen met kerst. Ervoor en erna geeft slank en mooi zijn juist aanleiding tot jaloezie. De slechteriken in kerstfilms heten de rest van het jaar gewone mensen. Dezelfde slechte gewoonten, nare trekken, wansmaak en uiterlijke onvolkomenheden die als de feestverlichting brandt op een slecht karakter wijzen, zijn dan normaal. En anders de schuld van een ander of de media of de consumptiemaatschappij of de politiek
De actrices die de akelige stiefmoeder en de loeders van stiefzussen speelden hoefden niet eens zoveel te acteren. Vooral de stiefzussen waren ongeveer zichzelf, de gevierde soapsterretjes zoals we ze kennen. Tikje overdreven, maar niet meer dan een tikje. En Hannah Hoekstra loopt meer kans anorexia aangesmeerd te krijgen dan bewondering te oogsten omdat alleen haar tengere voetje in het glazen muiltje past.
Maar gelukkig zijn sprookjes niet altijd sprookjes.
