Ik krijg een opmerking over mijn broek.
De pijpen zijn veel te lang zodat ik ze moet omslaan en dat ziet er niet uit.
Een onschuldig grapje wordt erover gemaakt en dat is prima; ik maak zelf de meeste onschuldige grapjes.
Toch raakt de opmerking mij.
De broek komt uit een tijd dat we het niet zo breed hadden. Ik kreeg hem via een reddende engel.
De vrouw waar ik het over heb heeft ons destijds ook weleens een aantal broden toegestopt. Het brood dat ze van een supermarkt kreeg was een paar dagen oud en daardoor onverkoopbaar, maar nog goed genoeg om te eten.
In die periode heb ik zelfs een paar keer “spontaan” vrije dagen moeten opnemen, puur vanwege het feit dat ik zonder benzine stond en geen geld meer had om de tank te vullen.
Soms kwam de engel aan de deur.
Meestal met wat brood, maar een keer had ze een grote vuilniszak vol kinderkleding voor ons bij elkaar gesprokkeld.
En had ze een zak vol heren- en dameskleding bij zich. Die zak was meer dan welkom; mijn vrouw en ik konden al jaren geen nieuwe kleding kopen.
In die zak zat de broek.
Veel te groot in de lengte en veel te wijd in de breedte. Maar hij is van een heel goed merk en mooi om te zien. Ik heb hem nooit weg kunnen doen.
Al die tijd lag de broek keurig opgevouwen in de kast.
In de loop der jaren kregen wij het financieel wat breder en waren we eindelijk in staat om zelf kleding te kopen.
Ik werd ook veel dikker. Want ik stopte met roken. Onder andere om geld te besparen.
Ik werd dik genoeg om in de bewuste broek te passen.
Qua breedte. Qua lengte zal hij nooit passen.
Toch draag ik hem. Met trots.
Natuurlijk kan ik de pijpen korter laten maken. Dat scheelt opmerkingen.
Maar elke keer als ik die broek draag ben ik mij bewust van het feit dat het ooit niet zo goed ging op financieel gebied. En dat bewustzijn maakt mij trots op waar mijn vrouw en ik nu staan. We hebben het nog steeds niet heel breed, maar we hebben voldoende om niet meer afhankelijk te moeten zijn van onbaatzuchtige wijkgenoten.
Toch heeft de opmerking mij aan het denken gezet.
Het wordt tijd om afscheid te nemen van de broek. Want men heeft gelijk; het ziet er niet uit, hoe mooi de broek ook is.
Ik ga nieuwe broeken kopen.
Dat geeft mij meteen de kans om mijn kledingkast eens goed uit te ruimen.
Er zijn genoeg gezinnen die heel blij zullen zijn als ik aanbel, met een zak kleding in mijn hand.
Fijn dat het nu een stuk beter gaat. Ik blijf me er ook van bewust dat ik het jaren geleden een hele periode financieel moeilijk heb gehad. Het maakt je creatief maar ook net als jij nu het een stuk beter gaat bewust dat het niet altijd zo lekker heeft gelopen. Ik hoop dat er mensen blij worden van jouw ‘oude’ broek 😉
Ik heb als kind ook veel in kleding van een oudere nicht gelopen. Niks mis mee. Het was altijd een feest als er zo’n zak kwam 🙂
Ook voor mijn moeder, denk ik.
Bewust blijven van waar je vandaan komt, is een mooi iets en dat moet je blijven doen.
Je kan de pijpen toch iets in laten korten? Ook nu je het iets breder hebt, uuuuhhhh ben!