Anne is zestien.
Anne heeft kanker.
In al haar botten.
Anne wordt niet meer beter.
Anne wil graag dood.
Want Anne heeft veel pijn.
Haar ouders vinden het goed dat Anne dood gaat.
Ze zijn wel heel verdrietig.
Maar dat is Anne ook.
De dokter wil haar helpen om dood te gaan.
Maar de regering heeft heel veel regeltjes.
En Anne kan niet meer.
De dokter ziet dat.
De dokter praat met papa, mama en Anne.
Stiekem.
Een dag later geeft hij veel te veel morfine.
Nu is Anne dood.
Oeps.
Papa en mama moeten heel hard huilen, maar ze zijn ook opgelucht.
Want Anne heeft geen pijn meer.
Na de crematie krijgt de dokter een bedankkaartje.
Tevreden stopt hij het bij al zijn andere kaartjes.
Volgende patiënt! Roept hij.
Het gaat wel zo, maar zonder dat tevreden. Ik zie artsen om mij heen elke keer weer intens verdrietig zijn. Omdat het indruist tegen dat wat ze geloven en hebben beloofd heeft in een eed.
Als het Annes wens was zou ik dat in stilte respecteren!