Bonnetje

28-01-2016 door Pasquali

– Meneer van der Steur, fijn dat we hier even af konden spreken.
– Ja, liever in dit etablissement dan op mijn werkkamer, je weet maar nooit.
– Hoe bedoelt u?
– Voor je het weet vinden we u ook niet meer terug… Gebbetje hoor. Nemen we koffie, met wat erbij? Trouwens u bent…?
– Pasquali van internet, namens Hoe Mannen Denken…
– ….Excellentie…!
– …??
– Ja, u vergeet er excellentie achter te zeggen. Daar stel ik prijs op.
– Is dat niet een tikje ouderwets?
– Nee meneer, men moet de waarde van het ambt in tact laten. Waarom denkt u dat ik die vreselijke dassen draag?
– U heeft er nogal wat, hè?
– Tientallen, elke dag gaat Ping, ons Thaise hulpje er met de strijkbout overheen.
– Goed zullen we ons bij de zaak houden..
– Excellentie! Nou vergeet u het weer. Ja, als ik thuis op mijn kasteel tijdens het diner door mijn gezin correct word aangesproken, dan verwacht ik tenminste ook van u…
– Dus uw vrouw en kinderen…
– Jazeker, Diederick en Gijsbrecht, ‘Mogen we gamen, excellentie?’… Mijn vrouw, ‘Goed gesmaakt, excellentie?’, ‘Wilt u nog een extra toetje, excellentie?’ Heerlijk stel! Ze weten hoe het hoort, maar wat is uw punt?
– De doofpot…
– Pardon?
– Het bonnetje, Demminck, de Volkertfoto, affaire-Maat, en nu alweer dat bonnetje. Het is een grote doofpot, dat ministerie van u, een alzheimercafe, een boevenbende, een janboel!
– Ho, ho, ho, meneer Pasquali, u moet daar niet zo zwaar aan tillen. Waan van de dag, waait over. Kijk, ik zet mijn borstkas uit. Ziet u wel  hoever ik dat kan? Of dan kijk ik een keertje serieus over mijn bril, maak een voorzichtig excuusje en de storm gaat liggen.
– De Kamer is anders flink boos.
– Ach ja die Tweede Kamer moet ook overal zijn neus in steken. Laat mij nou gewoon deze toko managen, dat deed ik ook met mijn dispuut. Als er iets te vertellen valt, dan horen ze het wel.
– Maar de commissie Oosting…
– Laat me niet lachen, die pennenlikker vindt niks! U denkt toch zeker niet dat Ivo, Fred en ik nog meer losse eindjes achterlaten? De shredder loeit, as we speak!
– En de ICT’ers lekken naar Nieuwsuur…
– Die vegen op dit moment de kelder aan. Er wordt met mij niet gesold. Kijk, we hebben alles gedaan om die data binnenboord te houden, gaan een paar van die nerds lopen spitten. Nou ja zeg!
– Kunt u niet gewoon eens eerlijk zijn, meneer van der Steur? Men heeft de boel grotelijks belazerd.
– Point taken, maar ik hoor het al, u bent een romanticus, meneer Pasquali. Eerlijkheid past niet bij de politiek. Dan wordt het allemaal overzichtelijk en dat beperkt de speelruimte. Maar ik ga nu.
– Want?
– Ik moet nog oefenen.
– Waarop?
– Schuldbewust uiterlijk, deemoedige blik en dan business als usual. Trouwens, u rekent de koffie af, niet?
– Ja, eh… Prima…
– Fijn, mag ik het bonnetje?