De golf van overgewicht heeft een volgende mijlpaal bereikt. Mattel, de fabrikant van Barbie, heeft versies met een paar maatjes extra aangekondigd. Om Barbie meer op ‘normale vrouwen’ te laten lijken, want het verschil werd steeds groter. Niet dat het aan Barbie lag, die ziet er na 57 jaar nog precies zo uit als toen ze jong was. Kom daar eens om bij ‘normale vrouwen.’ Over wat ‘normaal’ eigenlijk betekent straks meer. Want zo normaal als ‘normale vrouwen’ denken dat ze zijn, zijn ze niet. Integendeel!
Verschil was er vroeger ook al, want Barbie had een wespentaille, iets wat bij normale vrouwen altijd al zeldzaam was. In het begin werd dat nog als inspirerend ervaren, iets om na te streven. Maar tegenwoordig hebben steeds meer vrouwen helemaal geen taille meer, en dan wordt inspirerend confronterend. Om een categorie klanten die dreigde af te haken van dienst te kunnen zijn, introduceerde Mattel een ‘curvy’ nieuwe Barbie.
Curvy? Was Barbie vroeger dan niet curvy? Zijn borsten niet curvy, is een wespentaille niet curvy? Nu was ik geen expert op Barbiegebied, dus ik ben eens gaan googelen op Barbie’s lichaamsvormen (Google afbeeldingen: mattel barbie naked). De conclusie: wat curves betreft kan niets in de schaduw staan van de goede oude vertrouwde Barbie. Die borsten en vooral die wespentaille, ik kreeg het er warm van! Dat de taille een beetje onrealistisch smal is en dat het kantelbare ‘heupgewricht’ aan een cardankoppeling doet denken, ik zit er niet mee. Bij Barbie gaat het om de denkrichting. Mijn fantasie strijkt de oneffenheden wel glad.
Een bouwproject wordt nooit zo groen, ruim en licht als het er op de artist impression uitziet. Maar het maken ervan legt de lat hoog en dat helpt bij het bereiken van een optimaal resultaat. Oude Barbie (de enige echte) is eigenlijk een artist impression voor een vrouw van vlees en bloed. Dat beetje gebrek aan realisme geeft extra cachet. De nieuwe curvy Barbie is zoals je hobbyschilderende oom je tante vereeuwigt: als het maar een beetje lijkt, zijn ze allebei tevreden. Dat is juist het probleem met ‘curvy’ Barbie: ze lijkt! Dat ze zou moeten lijken op echte vrouwen, is ook de denkfout die de Amerikaanse kunstenaar Nickolay Lamm maakte toen hij de maten van een gemiddeld 19-jarig meisje op Barbie projecteerde. Het resultaat was nogal alledaags. Nogal gemiddeld. Hij legde de lat laag.
Nickolay Lamm verheft het alledaagse of gemiddelde tot norm. Kan je doen. Dan blijft er dus niets meer over om naar te streven. Normaal zijn zonder aan serieuze normen te hoeven voldoen, lekker uitdagend. Wie heeft tegenwoordig nog het besef dat gemiddeld en normaal niet hetzelfde betekenen? ‘Normaal’ krijgt zijn echte betekenis pas terug als de lat hoger wordt gelegd. Eigenlijk is juist Barbie normaal, de enige echte, voor ze curvy werd, precies omdat ze onrealistisch hoge normen stelt. Een rolmodel hoort onrealistisch te zijn, want de realiteit is zelden rooskleurig. Dus leve Barbie! De enige echte, met de curves van de wespentaille.