Papa en mama trekken één lijn als het om de opvoeding gaat. Dat is de bedoeling. Als mama besluit dat het kind geen snoepje mag, moet papa hetzelfde antwoord geven. Hoe smekend kind ook kijkt.
Door schade en schande wijzer geworden gaat het in mijn situatie steeds beter. Ik kan de lieve blik van de Draak weerstaan en als er beweerd wordt dat mama écht heeft gezegd dat we pizza bestellen vraag ik het – zij het met tegenzin- eerst na voordat ik een Quattro Formaggi naar binnen hark.
We trekken steeds meer één lijn en dat geeft rust. De grote boze buitenwereld doet dit echter nog lang niet.
papa vs mama.
Een voorbeeld uit de praktijk.
Draak twee geeft een kinderfeestje. Ze heeft heel enthousiast de uitnodigingen aan de vriendjes gegeven. We zijn echter vergeten om zelf de genoteerde tijden te onthouden. Geen idee meer hoe laat de kinderen komen.
Als mama aan een andere mama naar de tijden vraagt, is dat stom.
Als papa aan dezelfde mama naar de tijden vraagt, is dat aandoenlijk. Want papa is logischerwijs veel te druk met vanalles. Dat soort dingen onthouden mannen niet. Hij wil weten wanneer hij de friet moet gaan bakken. Lief hoor.
Nog een voorbeeld.
In de supermarkt is kind onuitstaanbaar. Schreeuwen, stampen, schoppen.
Als het kind met papa winkelt is er veel begrip voor de situatie. Het kind heeft een slecht moment. Papa kan er niets aan doen. Men heeft zelfs medelijden met papa.
Staat mama in de supermarkt, dan is het kind gewoon slecht opgevoed. Schandalig, hoe het kind zich gedraagt. Als ik die mama was zou ik een corrigerende tik hebben uitgedeeld.
Opvoedkundig gezien dien je als ouders zijnde één lijn te trekken. Alleen op deze manier leert het kind regels te respecteren.
Nu de buitenstaanders nog.
