Ik hou van lekker spuiten. Het geeft mij voldoening. Ik ben er echter niet zo goed in.
Tegenwoordig heeft mijn vaste merk deodorant “Aanbieding” een soortement van schuifsysteem. Voordat ik lekker mijn oksels kan bespuiten moet ik eerst zorgen dat het mondje zichtbaar wordt.
Ik snap dat niet. Ik loop te kloten met die bus en voor ik het weet riekt de gehele badkamer naar viooltjes, behalve ik.
Spuiten. Dat moet toch anders kunnen?
Nee hoor.
Mijn vrouwelijk Draakje wilde papa opmaken. Gewillig liet ik mijn nagels lakken en liet ik mijn lippen rood, roze en pimpelgeel verven.
Mijn dochter vroeg mij hoe de parfumfles van mijn vrouw werkte. Ze wilde parfum op mij spuiten, want in die parfum zitten glittertjes. Ik wilde best even kijken hoe die fles precies werkte.
Een paar seconden later zat mijn neusgat vol glitters, parfum en heerlijk ruikend snot.
Het kan anders.
Ik ben gewend om na de grote boodschap precies drie keer op het spuitding van het merk Lidl te drukken.
Door schade en schande wijs geworden heb ik dat ding hoog genoeg gehangen zodat de kinderen er niet bij kunnen. Ook door schade en schande wijs geworden zorg ik dat ik buiten het spuitveld sta.
Maar, Hollander als ik ben, kocht ik een aanbieding van een bekend wc-verfrisser merk. Het etiket beloofde mij een heerlijke bloemboeketgeur na het poepen.
Nadat ik mijn billetjes had afgeveegd, mijn handen had gewassen en mijn broek keurig omhoog had gedaan wilde ik voor het eerst gaan spuiten met mijn nieuw verworven geurstaaf. Ik kon niet wachten om de oase van vergeet-mij-nietjes de overhand te laten krijgen.
Dat ging gestaag, want voor ik er erg in had spoot ik een halve bus bouquet recht in mijn gezicht. Branderige ogen en een plakhoofd tot gevolg.
Toch. Het kan anders.
Mijn vrouw vindt het leuk om te schminken. Tijdens carnaval nam zij mijn gezicht onder handen en binnen afzienbare tijd was ik getransformeerd tot kip.
Vele uren en een warme douche later zag ik dat ik zwarte gothic-kringen om mijn ogen had. Ik had niet goed genoeg de schmink weggepoetst. Aangezien ik de dag erop moest werken ben ik ongevraagd de make-uptas van mijn vrouw gaan doorgronden. Al snel vond ik make-upremoverwatjes en een potje met een soort pompsysteem.
Zoals het een echte man betaamt ben ik, zonder informatie in te winnen, lekker gaan pompen en propte ik een druipnat watje in mijn linkeroog.
Het brandde.
Nader onderzoek was niet nodig. Mijn vrouw wist mij gelijk te vertellen dat ik met nagellakremover mijn oog aan het wegbranden was. Aceton blijkt niet goed te zijn voor een oog. Mijn oog werd vuurrood, het heeft nog drie volle dagen gebrand en, en dat is nog het meest vervelende, ik loop nu al vier dagen met het oog van een Dalmatiër rond. Maar ik vertik het om ook maar iets door mijn oog te halen.
Ik was het beu.
Ik kan niet omgaan met spuitgerei. Woest begon ik alle spuitbussen in de vuilnisbak te gooien. Dan maar geen lekker ruikend toilet. Dan maar uienoksels. Dan maar geen schmink op mijn hoofd.
Gelukkig kent mijn vrouw mij.
Zij kwam met de perfecte opmerking.
Terwijl op tv Dokter Pol het rectum van een jonge stier terug duwde stak zij achteloos een Smartie in haar bevallige mond en ze zei tegen mij:
“Je hebt twee kinderen gemaakt. Als er iemand goed kan spuiten dan ben jij het wel.”
En daarom hou ik van mijn meisje.
Fijne Valentijn, lief!
Amen.
Heerlijk logje !