Ik ben nu een goed jaar ‘alleen’. Het was een jaar van ovenpizza’s en foute soep, van onwennigheid en eenzaamheid, van oogkleppen op en doorgaan, van vrouwloos overleven en single voortbestaan. De kinderen waren en zijn nog steeds mijn redding, mijn twee levensgrote redenen om het leven tóch leuk te vinden en om ermee door te gaan.
Klinkt zielig, is het niet.
De lichamelijke behoefte aan intimiteit rust echter niet. De zelfservice is inmiddels geperfectioneerd, maar zelfs die is leuker als je het met iemand samen doet. Ik ben trouwens niet uit op de pure seks (natúúrlijk niet! Hoe kom je erbij!). Daar zijn immers oplossingen zat voor. Allemaal even onaantrekkelijk, maar ze doen de truc. Zeggen ze.
Nee, zo langzaamaan mis ik toch echt wat. Iemand. Gewoon iemand, die toevallig eens níet één van mijn kinderen is. Iemand om af en toe tegenaan te kruipen, die een arm om je heen slaat of waar jij je armen eens omheen kunt slaan. Waar je de dagelijkse volwassenen-shit even mee kunt bespreken, waar je bij gelegenheid gezellig mee kunt (leren) koken, waar je heel af en toe zelfs bij in bed mag kruipen voor wat warmte. Niks meer en niks minder.
Klinkt óók zielig, is het nog steeds niet.
Maar waar begin je als bijna-veertiger met twee (weliswaar geweldige) koters, een voltijdbaan en enige berusting in de status quo? In ‘t café rondhangen is niet mijn ding en bij vrienden thuis kun je moeilijk beginnen met je moedige stappen richting ‘vrouw’. Mijn vriend zou meteen mijn vriend niet meer zijn. De opportune social media vind ik, vanwege mijn zwaar gewenste en onontbeerlijke anonimiteit, volledig ongeschikt als ‘jachtterrein’.
“Ga dan op Tinder!” is het eerste wat je in zo’n geval als goed advies om je oren krijgt.
Alsof dat zo makkelijk is. Je moet in ieder geval gelijk goed over je profielfoto nadenken. Eentje waar je liefdevol met je huisdier (liefst een trouw kijkende hond) of baby (niet ouder dan drie jaar graag) op staat, werkt veruit het beste. Ik heb alleen geen baby en slechts een onwillige rotkat die mijn ogen eruit krabt als ik haar oppak. Een selfie in de badkamer mag ook al niet: te onromantisch, met al die vuile was en de twaalf afgekloven tandenborstels op de achtergrond.
Dan volgt pas de echte ellende. De profielfoto is gelukt en je swipet lustig wat heen en weer. Je hebt een klein dozijn matches, hoezee. En dan? Dan moet je digitaal correct gaan besnuffelen. En wel meteen: laten wachten – weet ik uit ervaring – is op Tinder blijkbaar not done en maakt je in geen geval interessanter. En dan volgt het mijnenveld der conversatie.
Stel de juiste en vooral specifieke vragen (dus niet: ‘Hé, hoe gaat ie?’ maar ‘Goedemorgen droomvrouwe, wat mag ik je virtueel serveren, dampend zwarte koffie of vruchtenthee?’). Geef de meest geschikte antwoorden op testvragen (dus op de vraag ‘ben jij hier ook alleen maar om een vrouw plat te krijgen?’ niet antwoorden: ‘ja meid, alles voor de seks: ik kan morgenavond vast snel komen, LOL!’ maar ‘nee joh, túúrlijk wil ik je niet gelijk bespringen; ik zoek enkel mijn droompartner en ik vermoed heel sterk dat jij dat bent!’). Wees interessant (dus niet: ‘sorry, ik ben net effe met m’n dagelijkse teennagelknipsessie bezig, ik whap je morgen wel’ maar: ‘hey, ik ben nét thuis: bij dit heerlijke weer kon ik niet anders dan met mijn surfboard een paar vetcoole waves te berijden!’)
Allemaal prachtige tips. Alleen niet voor mij.
Enfin. Ik vind ‘t maar niks, maar ik heb er net achtentwintig naar rechts geswiped. We zien wel waar deze schepen stranden.
Met een beetje mazzel kan ik binnenkort weer toe met minder getinder.
Geweldig stukje!
Goed om te lezen dat ook mannen over die drempel van Tinder heen moeten…
Ik sta nog steeds op die drempel te dralen, hoor. Ik blijf het een rare app vinden, een beetje als mensen-shoppen en vooral niet te laag bukken voor het goedkoopste uit het schap. En dan toch niet weten, wat je uiteindelijk uit die hele winkel hebt meegenomen. Maar nou ja, dat weet je in het echte leven soms na tien jaar ook nog niet.
Tinder is heel ongemakkelijk en tegelijk superleuk. Lastig om mensen te ‘ontmoeten’ die niet alleen seks willen óf meteen een vaste relatie. Je leuker en interessanter voordoen dan je misschien bent is al zo een stom begin.
Onder het genot van een drankje samen de tinderregels ontdekken? Je mag me mailen 🙂