Uitgezonderd de temperatuur merk je aan alles dat het buitenseizoen eraan zit te komen. Aan het geklaag over snelle fietsers bijvoorbeeld. Het was nog niet eens maart en in de NRC stond alweer een stuk waarin snelle racefietsers aan de schandpaal werden genageld. De klager van dienst dacht origineel te zijn door zijn tirade tegen supersonische fietsterroristen die onschuldige kalmpjes aan fietsende burgers het leven zuur zouden maken te combineren met wat filosofietjes over de MAMIL (Middle Aged Man In Lycra) Dan hebben we meteen een lekker bekkend scheldwoord voor die snelheidmaniakken, zal hij wel gedacht hebben.
Een Mamil is dus een man van middelbare leeftijd in racefietskleding. Punt. Maar dat was te mager in de ogen van de auteur van het schotschrift, laten we hem Bart Kuipers noemen, dat doet hij zelf ook. Bart voegt aan de definitie van de mamil heel geniepig wat elementen toe die hem goed uitkomen (lees: die de conclusie waar hij recht op afstevent een schijn van logica zouden meegeven, als ze correct waren) Hij zal wel denken dat die luie NRC-lezers die overal de auto voor pakken het toch niet in de gaten hebben.
Bart beweert dat een doorsnee mamil zes- a tienduizend pijlsnelle kilometers wegtrapt op zijn peperdure racefiets, met veertig kilometer per uur maar liefst. Maar wonder boven wonder zou die mamil ook in het bezit zijn van een bierbuik (in Barts woorden: een BMI van rond de 30, op de rand van obesitas dus) Wel eens een man met een bierbuik gezien (leeftijd doet er niet eens toe) die jaarlijks minstens zesduizend kilometer fietst met veertig per uur? Wie het jaar begint met een bierbuik, desondanks een topconditie heeft (als dat mogelijk zou zijn) en daar duizenden trainingskilometers per jaar in investeert, fietst hem er lang voor de helft van het jaar erop zit vanaf.
Bart Kuipers is erevoorzitter van wielervereniging GWV de Bierpul, staat bij zijn artikel te lezen. Wielervereniging de BIERPUL, ziet u het staan? Bart is gewoon zelf een mamil, volgens een definitie die meer aan de werkelijkheid ontleend is. Dat wil zeggen: (beginnende) bierbuik (waar het lycra extra strak om spant), middelbare leeftijd, fietst lang geen zesduizend kilometer per jaar. En zeker niet met veertig per uur.
Bart Kuipers is zo’n grijzende kalende vijftiger zoals er zoveel zijn, hij is te googelen. Drukke baan als onderzoeker aan de Erasmusuniversiteit, echt waar. Je ziet hem voor je. Echte mamils voelen nog wel fietsambitie, maar het serieuze fietsen heeft steeds minder prioriteit (‘geen tijd’). Eigenlijk zijn ze vooral verknocht aan de roemruchte herinneringen uit het verleden, het sportieve imago, de mooie fietsjes en natuurlijk toch ook het vrolijk gekleurde lycra. Maar stiekem zijn ze qua beleving hard op weg naar de degelijke Hollandse herenfiets (al dan niet elektrisch). Rustig aan, dan breekt het lijntje niet, dat referentiekader.
En als je dan met zijn tweetjes op van die degelijke Hollandse fietsen naast elkaar voort peddelt, zakt de concentratie in het verkeer steeds verder weg. Je schrikt je een ongeluk als je wakker wordt gebeld of geschreeuwd omdat er iemand (geen mamil dus) wil passeren. Meestal een solitaire snelle rijder, misschien van middelbare leeftijd, maar waarschijnlijk al gauw twintig jaar jonger. Vrijwel zeker in lycra, maar toch zelden met veertig per uur. Veertig is echt heel hard, Bart, ook voor jongere racers. Ik kom ze niet tegen.
Wat Bart snelle fietsers (zitten weinig mamils tussen) verwijt is dat ze zich niets aan de verkeersregels gelegen laten liggen. Komt voor. Maar als snelle fietsers iets doen wat niet mag, weten ze in ieder geval wat ze doen. Kom daar eens om bij fietsers op degelijke heren- en damesfietsen. Het lijkt wel of dat type fiets, geboren in de negentiende eeuw ook een negentiende-eeuwse beleving met zich meebrengt. Het was de tijd van de paardentram toen niemand harder ging dan vijftien per uur. Opletten, richting aangeven was overbodige luxe. Je kon rustig naast elkaar rijden. Lycra was er nog niet, laat staan mamils. Die tijd is over, Bart. Al meer dan een eeuw.
In uw wiek geschoten. Bent u het?
Ach… Alleen even iets rechtzetten. Bart maakte het mij ook wel makkelijk. Nauwelijks een uitdaging. Dus uit plichtsbesef!