Terwijl hij het afgehakte hoofd van zijn vrouw met verve omhoog houdt verschijnt er een maniakale glimlach rondom zijn lippen.
Het bloed stroomt via zijn armen richting zijn knieholtes. Eindelijk kan hij zeggen dat hij weduwnaar is. Gelukkig maar.
Want hij had de afgelopen jaren niet een heel erg fijn huwelijk. De kuil in de bank verried haar ongemotiveerde gedrag. Alsof alle vuur uit haar poriën verdwenen was. Een saaie muts. Dat was ze.
Terwijl ze vroeger een fantastisch mens was. Mooi. Modelachtig mooi. Met parelwitte tanden en prachtige blonde lokken. Benen tot aan haar oksels. En in het bezit van gekmakende feromonen. Een taille waar Maya de Bij jaloers op was.
Smoorverliefd was hij.
Het veroveren van haar hart zorgde voor een paar tumultueuze jaren. Zijn vrienden kapten het contact af, uit jaloezie. Of ze probeerden haar te schaken en kwamen standaard van een koude kermis thuis.
Vriendinnen gunden haar het licht in haar ogen niet.
En ze hadden toch geen tijd voor vrienden. Het bed was hun woonplaats. Eerst in een klein flatje, daarna in een huis met een veel te hoge hypotheek.
Hij zorgde dat zij niets te kort kwam. Op elk vlak. Wist hij veel dat zij een inhalige trut bleek?
Het begon met kleding. Dure, designerskleding. Schoenen van tenminste 350 euro. Tassen met een merk erop gestikt. Zodat iedereen kon zien dat zij high maintenance was.
Toen wilde ze minder vaak seks. Want ze voelde zich niet in de stemming. Wist ze te vertellen terwijl ze op haar nieuwste I-Phone aan het appen was.
Daarna vond hij een onderbroek die niet van hem was. En ook niet van haar.
Maar dat stelde niets voor. Dat was eenmalig en hij moest niet zo jaloers zijn.
Uit onmacht sloeg hij haar. Veel te hard op haar slaap. Zodat ze bewusteloos viel. Met haar hoofd tegen de schandalig dure designtafel.
Drie maanden lag ze in het ziekenhuis.
En vervolgens ging ze op de bank zitten. Haar enige vorm van beweging was het optrekken van haar benen als de schoonmaakster onder de bank wilde stofzuigen.
En met haar stoïcijns niets doen kwamen de kilo’s. Haar overtollig vet drapeerde zich om de leuning van de bank, of nestelde zich tussen de toetsen van de afstandsbediening.
De mooie, prachtige meid was verworden tot vadsig kutwijf.
Maar niet meer.
Dood moet dat wijf. En het is hem gelukt. Haar hoofd is er niet meer echt bij.
24 Kitchen zal nooit meer op het scherm te zien zijn. voetbal, porno en bier. Dat zal haar leren. En alle designrommel zet hij op Marktplaats. En van dat geld koopt hij een nieuw wijf. Maar nu van siliconen. Eentje die opgevouwen in een doos kan. Hij plast bijna in zijn broek van het idee alleen al. Hoe komisch is hij, als vrijgezelle man?
Dan gaat de wekker en schiet hij wakker.
Morrend staat hij op. Routineus zet hij een kop thee voor zijn schandalig dikke vrouw.
Als hij het kastje open trekt komt het even in hem op. Zal hij zout in haar kopje doen, in plaats van suiker?
Zou hij het lef hebben?
