Als Palestijn ben je geen Israëliër, als hond geen kat. Door iets te zijn, ben je ook iets niet. Hoe geen vrouw ben ik?
Man – vrouw is geen Ajax – Feyenoord. Allebei klassiekers, maar als ik in Rotterdam was geboren en getogen dan had ik 010 vast een warm hart toegedragen, zo simpel ben ik wel. Rond de Rijnmond was ik echter nooit een vrouw geworden. Man zijn, ligt meer in mijn natuur dan de Arena bezoeken, hoe hard ik dat ook zou willen ontkennen.
Volgens mij ben ik als man eerder een Engelsman en zijn vrouwen Schots, zoiets. We zijn beiden Brits, maar hebben toch ook onze persoonlijke eigenaardigheden. Mijn imperialistische trekken zijn bijvoorbeeld voor mezelf onzichtbaar geworden. Een Schot ziet het koloniale trekje van iedere Engelsman echter direct.
Een Schot zal ook beter beseffen dat hij geen Engelsman is, dan andersom. Dat de halve wereld ‘Engeland’ zegt als ze ‘Groot-Brittannië’ bedoelen, gaat vast niet in de koude kleren zitten. Net als dat eeuwige ‘hij’ of ‘hem’ als het over iets onzijdigs gaat. Of erger, over iets vrouwelijks.
Dat een Schotse man graag een rok draagt, maakt mijn metafoor ook niet minder sterk.
Benelux
Dichterbij huis kun je het ook een Nederland-België-kwestie noemen. Beide Benelux. De een wat dominanter dan de ander, terwijl iedereen weet waar je moet zijn voor het goede leven.
Hier in de Benelux is het cultuurverschil volgens mij nog duidelijker dan bij de Britten. Supermarkt Tesco’s is in het hele Verenigd Koninkrijk exact hetzelfde, terwijl de net geopende Albert Heijns in Vlaanderen grote bezienswaardigheden zijn. Grote verschillen maken exotisch en begeerlijk.
Deze man-vrouw regio’s moeten over de hele wereld te vinden zijn. Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus: leuk bedacht, maar het kan volgens mij beter. Vrouwen komen uit Lierseke en mannen uit Hendrik Ido Ambacht. Of voor de Britse markt: Why Highlanders wear skirts. Geheide bestsellers.
