“Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen?” Het antwoord op die vraag komt steeds iets minder twijfelachtig mijn strot uit.
“Tinder.”
Dit weekend, bij een verjaardag, volgde niet eens de traditionele pijnlijke stilte. Steeds vaker valt in het gesprek dat volgt ook het woord ‘vleeskeuring’ weg.
Niet dat het geen vleeskeuring is, dat blijft het natuurlijk gewoon. Het wordt alleen steeds normaler gevonden. Het valt inmiddels in het rijtje traditionele vleeskeuringen. Rembrandtplein, de Appie, schoolkantine, Lowlands, de verjaardag van Tante Bep, waar elk jaar wel nieuwe aanwas is en Tinder.
Google is geen bron voor een werkstuk, net zo min als de bibliotheek dat is, vertelde ik leerlingen altijd, tijdens het maken van werkstukken. Het zijn enkel systemen om de echte bron te kunnen vinden. Meer is Tinder ook niet. En zeker niet minder.
Een Oostenrijkse aprés ski-hut is ook nooit de bron van een relatie. Of je die hut nou binnenstapt met de intentie om even een lekker wijf te scoren, of dat je op zoek bent naar iets serieuzers, verandert daar niets aan. Ik loop zo vaak de bibliotheek uit met een ander boek dan waar ik voor kwam.
Zwanger
Mijn lief vond ik in levende lijve direct te gek. Of ik voor de afspraak in die kroeg oneerbare ideeën had, weet ik niet meer. Vast wel. Wel zeker weet ik dat die er na de eerste stamelende ontmoetingswoorden niet meer waren. De heftige klik overstemde korte-termijnlust. Nu zijn we twee jaar samen en is ze zwanger. Komt dat door Tinder? Zo voelt het niet.
Het is als die zogenaamde Facebook-rellen, destijds in Haren, die niets met Facebook te maken hadden. Het waren doodnormale rellen. Met knokken, bakstenen en ME’ers. Een situatie die pas ontstond toen massale/traditionele media het openbare Facebook-event oppakten. Gerri Eickhof-rellen klinken dus al juister. Veel mensen werden ook gebeld om te komen. Telefoon- of whatsapp-rellen dus.
Ik en mijn lief hebben een Tinder-relatie zoals mijn ouders een ziekenhuisrelatie hebben. Daar ontmoetten ze elkaar. Maxima en Willem Alexander blijken, na een korte google-speurtocht, een Spaanse jaarmarkt-relatie te hebben.
“Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?”
“Tijdens een behoorlijke klik bij onze eerste ontmoeting.”
Toegegeven, het klinkt wat cheesy, maar het is een stuk meer to he point dan “Tinder” zeggen. Of loop ik nu simpelweg excuses te zoeken voor iets waar ik me nog altijd een beetje voor schaam?
