BRON: TWITTER @PRADHAKISHUN
Vandaag kocht ik voor het eerst sinds tijden weer eens een gehaktstaaf, bij een benzinestation langs de A1. Eenmaal in de auto nam ik de eerste hap. En toen moest ik denken aan Prem Radhakishun.
Ja, vreemde associatie, ik weet het. Ik schrok er zelf ook een beetje van. Bijt je in een gehaktstaaf, doemt Prem ineens op in je hoofd, inclusief zijn harde stemgeluid. Het had iets weg van: “JAZEKER, DE HYPOTHEKER!”
Het komt door Premtime, een radioprogramma dat Prem Radhakishun van september 2010 tot en met augustus 2012 presenteerde op Radio 1. In die tijd zakte ik bijna dagelijks in mijn autootje de A1 af richting het westen voor weer een kennismakingsgesprek met een nieuwe klant.
Op de heenweg hield de knallende stem van Prem me wakker. En op de terugweg, vaak rond lunchtijd, legde ik altijd aan bij een benzinestation om te tanken en een gehaktstaafje of twee uit de warmhoudvitrine mee te graaien. Die at ik dan al rijdend in de auto op.
De stem van Prem op de heenweg en de geur en smaak van de gehaktstaven op de terugweg hebben zich als een setje in mijn brein genesteld. Nu roept het één het ander op. Een klassieke Pavlov-reactie, die trouwens twee kanten op werkt: van de week zag ik Prem op TV bij De Wereld Draait Door. Ik kon de gehaktstaven proeven.
Maar elke dag twee gehaktstaven naar binnen werken kan niemand ongestraft doen. Ook ik niet, terwijl ik geen aanleg heb om dik te worden. Zo ongeveer toen Premtime stopte ben ik overgestapt van gehaktstaven naar broodjes ei met bacon. Je weet wel, van die driehoekige gevallen die met z’n tweeën verpakt zitten. Gezonder dan gehaktstaven. En magerder ook, hoop ik.
Waarschijnlijk ben ik nu wel een associatie aan het opbouwen tussen driehoekige broodjes met bacon en ei en Ghislaine Plag. Maar goed, het kan erger. Toch?
Ghislaine Plag dat is toch die mevrouw die tijdens elk interview de ander op een ander denkspoor probeert te zetten door te zeggen: “Ik zou me ook voor kunnen stellen dat …..”