Op de redactie komt regelmatig een vraag binnen over de man. De vrouw heeft weinig kaas gegeten van de man. Wij, als man, zijn daar zeer content mee. Maar HoeMannenDenken is een website waar jij als vrouw meer uitleg krijgt over het fenomeen man. We gaan dus met de knietjes bloot. We zullen de komende periode de catacomben van het man zijn openbaar maken. We laten ons zien op een manier waar jij al jaren op hoopt.
Deel vijf alweer. Wat gaat het hard he? En wat hebben jullie al veel geleerd. Applaus voor jezelf! Chapeau!
Vorige keer leerden wij jullie hoe je aardig moest zijn tegen die schat van je.
Dit keer leren we meer over mannen en navigeren. Zet je GTST even op pauze? Daar gaan we weer.
Mannen houden van rijden. In elke vorm. Het gevoel van macht krijgen wij als we achter een willekeurig stuur plaats nemen. Met een brede glimlach nemen we de binnenbocht van een rotonde en halen we keurig net op tijd de vrachtwagen in.
We toeteren trots als we een halve meter achter jouw boodschappenautootje over de snelweg razen. Want oh, wat zijn wij fier op onze rijvaardigheid. En dat willen we laten weten ook!
We zijn jaloers op Max Verstappen; hij is de God van het Stalen Ros. Nu al is hij tien keer beter dan zijn oude papaatje ooit was. Jos was toch altijd een beetje de Hephaistos van Minardi.
Mannen vinden dat vrouwen absoluut niet kunnen rijden.
En dat is volkomen terecht.
Ten eerste rijden vrouwen in veel te kleine autootjes. Wagens die niet eens groot genoeg zijn om een bak Lindeboom in te proppen.
Ten tweede rijden vrouwen VEULS te lang links, VEULS te toegestane snelheid en VEULS te keurig. Zo’n geasfalteerd stuk grond in Nederland heet niet voor niets een SNELweg, dames.
En vrouwen kunnen niet navigeren.
Wij wel.
Eerlijk is eerlijk; sinds TomTom net zo vaak in een damestas te vinden is als een pak zakdoeken, een noodtampon en een lipgloss is het wel wat verbeterd. Maar dat is logisch want TomTom is uitgevonden door een man.
En dan nog staan vrouwen een half uur voor een doodlopende straat te twijfelen of ze hier al moeten inslaan of de volgende afslag moeten hebben. Want het scherm is klein, het beeld is onduidelijk en je man heeft de begeleidende stem in het Mandarijn ingesteld. Louter om je te klieren, de held.
Maar het zijn excuses. Je bent onzeker. Muts.
En achter je staan een aantal dikke BMW’s te toeteren. Met daarin mannen. Want jij blokkeert de doorgang, met je ronkende KutKia.
Wij snappen zo’n TomTom.
Wij begrijpen hoe dat ding werkt en daardoor rijden wij altijd in één keer naar de eindbestemming. Omdat wij nu eenmaal een beter ontwikkeld navigatiesysteem onder onze hersenpan hebben zitten.
Dat is al van oudsher zo.
Waar jullie lekker lui in de grot met de kinderen Twister aan het spelen waren moesten wij op pad om een mammoet dood te knuppelen. Wij moesten op zoek naar graan, vlees, vruchten, gerstenat en andere wijven. En, belangrijk in dit verhaal, we moesten de weg terug vinden.
Lukte dat niet, dan waren wij gedoemd om het verzamelde voedsel zelf te koken.
En daar hebben wij natuurlijk een broertje dood aan.
Wij rijden dus in één keer naar het eindpunt. En we rijden door. Want we willen er zo snel mogelijk zijn.
En toen bedacht de feminist dat vrouwen ook recht hebben op een rijbewijs. Waardoor wij tegenwoordig continue over de verschillende banen moeten laveren om die zwetende sneetjes in krappe koekblikjes te ontwijken.
Dank, Aletta Jacobs.
Dank dat je de vrouw een mening gaf.
Als ik je ooit voor mijn bumper krijg…
Klopt geen zak van. Of ik ben een man. Kan natuurlijk ook. Even checken.
Voor het dagelijks op en neer rijden naar de Lidl, daar heb je helegaar geen navigatie meer voor nodig, dunkt mij.
wel als je niet steeds naar dezelfde wilt 😛
de niet-kunnen-navigerenvrouw is eerder uitzondering dan regel. Helaas ben ik die uitzondering, vandaar dat ik geen auto rijd.