Paus Fransiscus neemt drie Syrische gezinnen op. Het Vaticaan zal de kosten van hun levensonderhoud op zich nemen. Onder de twaalf vluchtelingen zijn zes kinderen.
Het was in het nieuws. Het journaal meldde het.
En verder bleef het stil.
Elke grap over het Katholicisme in combinatie met kinderen ga ik nu niet maken. Je hoofd loopt er vermoedelijk al van over tijdens het lezen van bovenstaande titel.
Ik twijfel aan de oprechtheid van de actie. Ik verbaas mij over het aantal vluchtelingen dat het Vaticaan opneemt. Twaalf. Twaalf.
Het Vaticaan is klein. Er is niet heel veel ruimte. Er wonen officieel maar 842 mensen. Het staatje neemt dus meer dan 1% van het aantal officiële inwoners aan vluchtelingen op. Dat is respectabel. Want Nederland moet 170.000 vluchtelingen opnemen, zou Rutten net zo barmhartig willen overkomen als de Paus. Dat aantal vindt zelfs de meest linkse Nederlandse Humusvreter teveel Syrische monden om te voeden.
Het Vaticaan is een plek voor berusting en gebed.
Ik kan mij zo voorstellen dat de locals niet zitten te wachten op een paar kinderen die oorlogje spelen of met stoepkrijt een doel tekenen op de muur van de Sixtijnse Kapel.
Het katholieke instituut geeft met deze geste een boodschap af. Aan de wereld.
Zorg voor je medemens. Geef hulp aan degenen die het nodig hebben. Strijk over je hart. Het maakt niet uit welke huidskleur, welk geloof of welke achtergrond hij of zij heeft. Als iemand hulp nodig heeft bied je hulp. Punt.
Is het gek dat ik twijfel aan de goede bedoelingen van Fransiscus?
Is het gek dat ik niet overtuigd ben dat deze twaalf vluchtelingen opgenomen worden alleen maar omdat zij hulp nodig hebben?
Is het gek dat ik denk dat Paus Franciscus bezig is met een charmeoffensief? Kinderen in het hol van de leeuw opnemen en ze over een paar jaar laten interviewen in de hoop dat zij vol liefde over het Katholicisme zullen praten? Geen intimidatie, geen seksuele toenadering. Het Vaticaan is een schoolvoorbeeld van hoe het zou moeten. Een liefdevolle, democratische staat is het. Een veilige en heilige plek voor iedereen, hoe je er ook uit ziet en wat je verleden ook is.
Mits je hetero bent natuurlijk.
Het Vaticaan is rijker dan tientallen Bill Gates-poppetjes bij elkaar. Hoewel, de schatkist is een stuk uitgedund nu ze een aantal slachtoffers zwijggeld hebben betaald.
De mond snoeren, daar zijn ze goed in. Doen ze het niet met intimidatie, dan proberen ze het wel met een erectie of met geld.
(Sorry. Maak ik alsnog een gebbertje.)
Paus Franciscus staat met een warme glimlach op de foto. Samen met een jongetje uit Syrië. Op het eiland Lesbos.
En het jongetje kust liefdevol de hand van die malle man in die witte jurk. Geen enkele angst. Hij kijkt zoals kinderen naar Jezus kijken op schilderijtjes.
De fotografen leggen het vast, de camera’s loeien en de journaals berichten erover.
En de wereld blijft is stil.
Niemand heeft het er over.
Geen trending topic behaald.
Facebook ontploft niet.
Het offensief is niet gelukt.
De paus buigt zijn hoofd. Teleurgesteld geeft hij zijn onderdanen opdracht om de twaalf nieuwe bewoners Halal eten te geven, en een slaapplaats. En ze in te zetten als poetser ofzo. Of als hostiebakker. De missie is mislukt. De wereld erkent zijn barmhartigheid niet.
Weet de Paus ook eens hoe het voelt om niet gehoord te worden.
Sinds wanneer is 12 van 842 10%?
Nederland zou 242.280 (12/842*17.000.000) vluchtelingen moeten opnemen om zo barmhartig willen overkomen als de Paus.
Er staat dan ook 1%.