Hoe zou het voelen om in een totalitaire staat op vakantie te gaan? In de jaren ’20 kwamen toeristen met enthousiaste verhalen terug uit Italië. De treinen reden daar namelijk op tijd. In de jaren ’30 verbaasden landgenoten zich erover hoe ordelijk Duitsland georganiseerd was. Tegenwoordig gaan we met z’n allen naar Turkije. Lekker met een polsbandje in een resort, of heerlijk pierewaaien in het nachtleven van Istanbul
Tuurlijk, je moet een beetje oppassen met wat je zegt. Maar ja, ’s lands wijs ’s lands eer, nietwaar? Dus als je een portret van Erdogan in de ontbijtzaal ziet hangen, ga je niet gekscherend de Hitlergroet brengen en met twee vingers onder je neus een paradepas maken. Zoiets doe je gewoon niet. Je moet ook geen lelijke dingen over het Turkse staatshoofd zetten in je Facebook-berichtjes, of op Twitter. Dat is niet beleefd, dat is niet netjes. De Turken houden er niet van als je lelijk doet over hun staatshoofd. Dan komen ze je halen, dan word je gearresteerd, dan ga je de bak in.
Het punt is alleen dat je niet precies weet waar de gevoeligheden liggen. Turkse Nederlanders worden al verondersteld om iedereen aan te geven die iets lelijks zegt. Niet alleen over de president, maar ook over Turkije in het algemeen en over de Turkse samenleving. Da’s wel heel ruim. Dan kun je maar beter helemaal niks negatiefs zeggen. Vooral niet als je in Turkije bent.
Dus slik je klachten in over het slechte ontbijt in het hotel, de temperatuur van het zwemwater en de belachelijk hoge rekening van het taxibusje. Hou je mond, zeg niks. Glimlach tegen iedereen, maak ’s morgens in de ontbijtzaal een buiging voor het portret van Erdogan en vind alles prachtig. Afgesproken?
En als je dat niet wilt, als je het niet gezellig vindt om op vakantie te zijn in een land waar je zo op je woorden moet passen… dan is het misschien tijd om je vakantieplannen te wijzigen.
Al eens op vakantie geweest in Griekenland?
