Daar lig je dan, in je bed. Te wachten op je jaarlijkse ontbijt op bed. Klaarwakker ben je, want rond half zes kwamen de Draken je man wakker fluisteren. En nu hoor je allerlei zorgwekkende geluiden uit de keuken komen. Je man vloekt en tiert zwartgeblakerd toast bij elkaar en je weet nu al dat de koffie net zo sterk is als Jerommeke op steroïden. De keuken zal lijken op een oorlogsgebied.
Het is moederdag. Elk jaar weer hetzelfde gedoe.
Je oefent je nepslaap.
Straks hoor je de voetjes zo zacht als ze kunnen over het koude parket trippelen. Je man loopt daar achter met zijn handen vol borden, beleg, drank en harkerig getekende poppetjes op roze en rood papier. Twee keer lopen is teveel werk voor meneer.
Je ziet de trap voor je.
Ramvol met onuitwisbare vlekken van jus d’ orange uit een pakje en veel te vet belegde boterhammen met pindakaas die precies verkeerd om op de trap zijn gevallen.
Je hebt je man gisterenavond voor de derde keer verteld waar jouw Draken de zelf gekleide bloempotten hebben verstopt en vanmorgen heb je het hem nogmaals via de app gestuurd. En nóg heeft hij een half uur moeten zoeken.
Je bedenkt je dat je straks het bed kan verschonen.
En dat je daarin alleen staat omdat je man al begint te godveren zodra de matrashoes voor het eerst precies aan de andere kant van het bed los schiet.
Je oefent je blij verraste gezicht.
Want de oerlelijke krabbels op papier moet je met liefde en vol ontroering ontvangen.
Je walgt alvast bij het idee dat je je man moet kussen.
Wegens extreme stress heeft hij al een half pak shag opgerookt maar hij heeft verzuimd om even op een pepermuntje te zuigen.
Moederdag.
Elk jaar weer hetzelfde gedoe.
Zodra ze je wakker hebben gekust kijk je in de stralende ogen van je Draken.
Je ziet dat je man zich ontspant. Je ruikt de verse koffie en hij riekt minder sterk dan je had bedacht. En je man geurt veel minder naar nicotine dan je verwachtte.
Je man en kinderen zijn ouder en wijzer geworden.
De toast hebben ze dit jaar overgeslagen.
Ze hebben een recept gevolgd. Uit een magazine van een supermarkt.
In alle rust.
Waardoor je nu verse pancakes voorgeschoteld krijgt. Pancakes, gemaakt van een beslag van kwark, met verse aardbeien, zelf gemaakte bosvruchtencoulis en bestrooid met poedersuiker. Daarnaast staat een zacht gekookt eitje trots op je te wachten.
De jus d’orange is vers geperst. De tekeningen zijn mooier dan verwacht en de kinderen hebben van hun eigen spaargeld een cadeaubon gekocht. Geen foeilelijke bloempotten dit jaar.
Je man heeft van tevoren zijn tanden gepoetst en hij verrast je met een heerlijke scrub van een veel te duur merk.
Je ogen worden vochtig en je bent even heel gelukkig met je gezin.
Samen eten jullie op het grote bed. Jullie kletsen, jullie lachen en jullie knuffelen. Jullie zijn het perfecte EO gezinsplaatje.
En daarna stuiteren de kinderen de tuin in.
Je man gaat paffen en jij blijft achter in een bed vol eierschalen, poedersuiker, half aangevreten aardbeien en een dekbedovertrek vol vlekken. Je man appt je. Hij wil dat je hem vanavond ontzettend oraal bedankt voor zijn bewezen diensten.
Je zucht als je de matrashoes in de wasmachine stopt.
Moederdag.
Elk jaar weer hetzelfde gedoe.
