Zodra het kwik boven de twintig graden rijst gaan er bij veel mannen zachtjes allerlei alarmbelletjes rinkelen. De sirenes worden aangestuurd vanuit de opwarmende benen. Na een lange winter willen ‘s mans harige stamppilaren namelijk eindelijk de frisse lucht eens in. Zoals koeien na een lange winter op stal hupsend en dartelend de wei in dansen, zo snakken mannenbenen eveneens naar een dosis zonlicht en vrijheid.
Het keurslijf beslist echter anders. Spelen er etiketten mee? Een dresscode op het werk? Moreel bezwaar, een zekere schaamte of een bepaalde gêne? Het hoofd van de man kan er van overkoken. Vervelend, want het is tenslotte al warm genoeg. Is de keuze eenmaal gemaakt en heeft hij de stoute schoenen aangetrokken, dan dient zich het volgende dilemma zich aan: wat te dragen op of in die stoute schoenen? En hoe zien die er eigenlijk uit?
Bij veel mannen heerst het namelijk besef wat niet kan. Die podotherapeutische gezondheidsstappers vallen onder een lange broek nog een beetje weg te moffelen, onder een korte broek is het toch een heel ander verhaal. Lelijke sneakers zijn uit den boze, sandalen met een overkill aan bandjes en riempjes eveneens. Om het over de sokkenkeuze maar niet te hebben.
Gerenommeerde hereninstituten die hun bestaan danken aan het eindeloos doorvoeren van do’s & don’ts wat kleding betreft zijn vaak strenge dooddoeners. Mannen met een eigen wil hebben daar lak aan. ‘Wees jezelf’ hebben we tenslotte altijd geleerd. Dus doen we dat. De enige naar wie echt luisteren – al wordt her en der beweerd van niet – zijn jullie, vrouwen. Dáár trekken we iets van aan. Nou dames, zeg het maar: willen jullie blote mannenbenen zien of niet?
Nee, dank je.