Ze leidt haar fiets met de vrolijke bloemenkrans aan het stuur over de stoep en tilt de peuter voor haar uit het stoeltje. Het kind stribbelt tegen, zet een keel op en klemt zijn voeten onder de rand van het zitje.
Er valt een schoentje tussen de natte rommel bij het fietsenrek. Met een rood aanlopend hoofd gaat ze door de knieën, pakt het op, zet haar huilende kind met een been klem tegen de kettingkast en klikt haar kabelslot om het voorwiel.
Ze is rond de dertig en meisje af, maar ergens in haar houding schemert nog de grote verwachting toen ze samen met vriendinnen haar idolen koesterde en eindeloos voor de spiegel de danspasjes oefende.
Nu richt ze haar blik vooruit, ernstig en gespannen, overspoeld door een nieuwe werkelijkheid die ze meezeult in kinderzitjes, draagzakken, maxi-cosi’s of bakfietsen.
Ik zie ze al kuierend op mijn boodschappentochtjes voorbij ijlen. Want ze staan op tijd. De crèche, de parttime baan, de sportschool, de vakanties, de vrienden, de hypotheek. Alles moet en alles zal perfect.
Een verslindende combi van verplichtingen in een hip Linda-sausje. Weg zijn de zorgeloze weekenden, de stedentrips, de doorzakavonden en de etentjes. Ervoor in de plaats kwamen de korte nacht, de vroege ochtend, de volle luiers, de kwaaltjes, het gekrijs, het gevecht om het verdelen van de taken thuis.
Daar gaat ze. Bepakt, bezakt en strak gesport. Samen met het jongetje, achter zijn eigen mini-karretje op weg naar de ingang van de super, waar hij zal jengelen om snoep en mij weer als een woesteling tegen de schenen zal rijden.
Heb erbarmen, laat haar voorgaan in de rij, knik haar bemoedigend toe, zeg iets leuks over haar ettertje, hoe irritant het ook is. Steun de jonge moeder in haar ongelijke strijd, ze verdient het.
En dan slaat de vermoeidheid toe… Ze moet prioriteiten stellen. Welzijn van het kind stelt ze voorop. Uiteraard. Steeds vaker moet ze sociale aangelegenheden afzeggen en terwijl zoonlief zich hult in de nieuwste Bor*z collectie verraadt haar uitdijende dijpartij dat de sportschool er inmiddels ook bij inschiet.
Manlief komt door haar vermoeidheid niet meer aan zijn trekken en lonkt naar strakke gewillige collega’s. Een aanvullende relatie volgt. Moeke komt erachter maar zoekt de schuld bij zichzelf. Ze zag ook wel in dat ze hem te weinig sex gunde. Uiteraard wil ze het proberen. Omwille van de kids. Dat gaat een paar jaar goed, totdat de jongste telg ook naar school gaat. Warempel, het huis blijft zowaar zes uur opgeruimd en schoon. Plenty of time! Tijd om naar de sportschool te gaan, tijd om weer aan het werk te gaan of te studeren. Tijd voor een nieuwe outfit én tijd om een wijntje te drinken met vriendinnen. Maar ook de tijd om verbitterd te zijn over wat er is gebeurd.
Daarop volgt het besef dat ze wel de moeite waard is. Een scheiding volgt. Ineens heeft ze zowaar een weekend voor zichzelf! Sinds 8 jaar! Exman moppert… Niet meer op zaterdagmiddag naar de voetbal, geen kroegavondjes meer, geen seizoenskaart Ajax. De rollen zijn omgedraaid. Terwijl hij zwetend met zijn kinderen plus zwangere vriendin door de Julianatoren struint, gooit first lady haar haren los in de cabrio die haar naar het strand rijdt…
Justice.