De verhalen die een bevriende voetbalsupporter (zelf heb ik er niets mee) me regelmatig vertelt, gaan me zo aan het hart dat ik besloten heb hem de ruimte te bieden om zijn hart uit te storten. Hij staat erop het pseudoniem Johan Derksen te gebruiken, dat is zijn held. Dus hier de hartenkreet van Johan Derksen:
En zo’n Typhoon maar klagen! Als iemand reden heeft om te lachen, dan is het die jongen! Met zijn welgedane rappersreet in een dure bak wordt hij aangehouden door een paar agentjes die van een schamel politiesalaris moeten rondkomen. Een eerlijk betaalde dure bak, bleek algauw. Maar in plaats van ze uit te lachen om hun blunder, voelt hij zich op zijn pik getrapt. Omdat hij zwart is. Dan denk ik, jij op je pik getrapt? Je zou moeten weten wat ze ons allemaal aandoen! Wij, trouwe clubsupporters worden behandeld zoals zijn verre voorvaderen op de katoenplantages. Niet eeuwen geleden. Nee nu, in deze tijd! Als slachtoffer van discriminatie op grond van huidskleur vind je overal gehoor. Maar als je kleur die van je club is, ben je pas echt vogelvrij!
De politie scheert ons allemaal over dezelfde kam. Als er ook maar iets gebeurt, of dreigt te gebeuren en liever nog preventief, zijn we collectief de klos. Als vee worden we opeengepakt in bussen naar stadions vervoerd. Vervolgens tussen dranghekken door onze stadionkooien in gedreven. Als vee zei ik, maar eigenlijk is het als slaven! Met de politie en bewaking als slavendrijvers. Alleen maar omdat wij er in clubkleuren gehuld hetzelfde uitzien als de harde kern die, we geven het ruiterlijk toe, wel eens iets te ver gaat. Maar moeten wij dan allemaal bloeden voor een klein groepje hooligans dat relschopt en vuurwerk gooit? Alleen maar omdat onze clubdassen dezelfde kleur hebben!
Het ligt aan onze kleur dat niemand zich om ons lot bekommert. Rood-wit, geel-zwart, blauw, oranje, fout! We hadden zwart moeten zijn, dan was ons recht van spreken erkend. Want dan hadden we een verleden! Een slavernijverleden heeft meer gewicht dan een slavernijheden. Wat je 
over-over-over-overgrootouders is overkomen, weegt zwaarder dan ellende van nu. Verleden leed is een erfenis met een hoge rente. Rente op rente, het is een goudmijn! Elke volgende generatie maakt aanspraak op meer begrip. Ons perspectief is duidelijk, pas onze achter-achter-achterkleinkinderen zullen kunnen profiteren van mededogen vanwege het onrecht dat ons, clubsupporters, nu wordt aangedaan. Hedendaagse misstanden die zich onder ieders ogen afspelen, zijn niet salonfähig.
Het ergste is, eigenlijk hebben we wel een verleden, maar dat wordt dan weer niet erkend. Voetbal is een sport van het volk en wij zijn dus net zo goed nazaten van uitgebuite generaties van vroeger. Onze verre voorouders waren straatarme arbeiders, bedrogen door hun bazen, de kerk en de staat. Maar die mogen geen slaven heten, want ze waren zogenaamd vrij. Vrij om wat te doen? Te creperen? Ook het slavernijverleden heeft een kleur. En dat is niet de kleur van onze clubdassen.
Wij grijpen werkelijk overal naast. Neem nu zo’n term als ‘racial’ of ‘ethnic profiling’. Het bekt gewoon lekker, het komt meteen keihard binnen. Dat ga je niet relativeren, je zou niet durven. Wij hebben geen middel om het ons aangedane onrecht in een klap mee op de nationale agenda te zetten. Clubkleur profiling? Hooligan profiling? In de eerste plaats bekt het niet en verder kijkt er niemand van op. We zouden gewoon uitgelachen worden. Want hooligans deugen niet en die herken je aan hun clubdas! Ja toch!
Hadden wij, clubsupporters, nu maar onze voetbalversie van Typhoon. Of onze variant van Erik van Muiswinkel die er als hoofdpiet schielijk de brui aan geeft als Zwarte Piet de zwarte piet van de slavernij krijgt toegeschoven. Maar we hebben zelfs niemand in de trant van Sylvana Simons die zich als martelaar voor onze zaak kan opofferen. En al hadden we er een, die wordt niet uitgenodigd bij DWDD. Iedereen kijkt ons met de nek aan, wie kan ons dat nazeggen?
Doe die clubdassen dan af, zou je kunnen zeggen, dan ben je niet herkenbaar als voetbalsupporter! Een voorbeeld nemen aan Michael Jackson zeker! Hij probeerde zich van de last van zijn slavernijverleden te bevrijden door zijn huid de kleur van de onderdrukkers van zijn ras te laten aannemen. Je ziet hoe het met hem is afgelopen. Hij verkwanselde zijn identiteit en er bleef niets van hem over. Dat laten wij ons niet gebeuren! Clubsupporter is onze identiteit! Wij dragen geen kleuren, wij zijn onze kleuren! Rood-wit, geel-zwart, oranje, maakt niet uit, we hebben allemaal recht op onze eigen kleur! Niemand neemt ons onze identiteit af, welke ontberingen jullie ons ook laten doorstaan. Jullie medeleven zien we over anderhalve eeuw tegemoet. Als het te laat is!
Johan Derksen
Naschrift:
Natuurlijk heb ik mijn vriend een beetje geholpen zijn gedachten te ordenen en zijn taal te kuisen. Zich verbaal uiten is, afgezien van volume en krasse uitdrukkingen, niet zijn sterkste kant. Dus om het ook voor tere zielen leesbaar te houden heb ik een beetje geschaafd. Maar het is helemaal Johans verhaal gebleven.
