Op de redactie komt reg
elmatig een vraag binnen over de man. De vrouw heeft weinig kaas gegeten van de man. Wij, als man, zijn daar zeer content mee. Maar HoeMannenDenken is een website waar jij als vrouw meer uitleg krijgt over het fenomeen man. We gaan dus met de knietjes bloot. We zullen de komende periode de catacomben van het man zijn openbaar maken. We laten ons zien op een manier waar jij al jaren op hoopt.
De vorige keer was je zwanger. Nu ben jij moeder. En je kerel is vader geworden. Hoe nu verder?
Voorop gesteld; vader worden is kut. Er is helemaal niets aan een baby. Vreselijk. Poepluiers, geen slaap, alleen maar tyfusherrie uit dat kind, een vrouw met een overdadig palet aan emoties en betweterige ouders en schoonouders. Het krijgen van een kind is de ultieme test voor je relatie. Het is niet netjes, maar ik snap heel goed dat nieuwe vaders huis en haard verlaten. Zo’n kind slokt het onbezonnen leven van de man op. Totaal. In alles.
Voor jou als vrouw is het allemaal anders. Je flikkert vrij snel van de beloofde roze wolk, maar je hebt je 9 maanden voorbereid. Je hebt je ingelezen en je hebt internet afgestruind. Ze maken jou je pis niet lauw.
Een man bereid zich totaal anders voor.
Niet namelijk.
De man hoort wel van vrienden met kinderen dat het pittig kan zijn en dat de nachten vol seks afgelopen zijn. Bier drinken wordt minder en je zal minder slapen.
Dat is de voorbereiding.
En dan knipt hij de navelstreng door en is hij papa. Hij geeft je een knuffel, maakt een groepsapp aan, met als avatar een leuke foto van dat gedrocht die net jouw foef heeft veranderd in een replica van de Grotten van Han en daarna gaat hij koffie zetten, bier drinken en beschuitjes smeren.
En dan begin het kind te huilen. Of het poept. En het is groen van kleur. En hij mag de eerste luier verschonen. En op zijn vinger komt wat poep. En het stinkt. En het gaat fout. Want een luier verschonen is niet hetzelfde als een boekenkast tegen de muur aan boren. Of een bbq opstoken.
Maar je man gaat fier verder. Hij laat zich niet kisten. Hij gaat gestaag door met beschuit smeren, ziet dat er een randje groene poep aan het beschuit zit en beslist ter plekke dat hij precies dat beschuitje aan schoonmoeder aanbiedt.
En dan hoort hij van de kraamhulp dat hij om 12 uur ‘s nachts het kind moet voeden. En om 4 uur ‘s ochtends nog een keer.
Hoezo? Papa produceert toch geen melk?
Nee, dat klopt.
Maar mama kolft.
Zodat zij ‘s nachts kan doorslapen.
Want mama’s lichaam moet herstellen.
Want uitgescheurd en alles.
Nacht één gaat goed. Nacht twee wordt al lastig en nacht drie hangt kind aan tiet van mama. Terwijl papa heerlijk daarnaast ligt te snurken.
Mannen zijn niet gemaakt om baby’s leuk te vinden. Sterker nog; zo’n baby is Beëlzebub in het klein.
Totdat het begint te brabbelen. Totdat het begint te lopen. Dan wordt het interessant.
Want je man begint te beseffen dat zo’n kind binnen afzienbare tijd mee kan naar de bioscoop. Of kan gaan voetballen. Dat het meer gaat kunnen dan een broek vol kakken en over het tapijt kotsen.
En hij wordt pas een echte volbloed vader als hij met kind in een speeltuin zit en merkt dat zo’n hummeltje dé reden is dat jonge mooie moeders hem aanspreken.
Dan is papa zijn ineens hartstikke fijn.
dus, moeders, heb geduld. Je man verandert echt in een leuke papa.
Ooit.
Wisten vrouwen dit niet?
Het enige geheimzinnige hieraan is dat alle mannen blijkbaar nog niet weten wat een baby is terwijl ze toch al 15 miljoen jaar geproduceerd worden in een soort homo sapiens achtige vorm. Waarom? Waarom?!