Ik stelde mij vorige week dinsdag voor een uitdaging. Ik zou 100 dagen achter elkaar gaan sporten en gezond gaan eten. Het was die dag bloedheet. De enige lichaamsbeweging die mussen die dag hadden, was dood van het dak vallen. Het onweerde die avond. Maar je bent natuurlijk wel een dubbelloops paardenlul als je het meteen de eerste dag van je eigen challenge laat afweten. Dus zodra het weer was opgeklaard, liep ik mijn ronde.
De eerste week verliep volgens planning. Elke dag sporten. Niet roken. Niet drinken. En mijn voeding in de gaten houden (in ieder geval niet meer dan 2500 kcal per dag).
De geestelijke inspanning die dit kost, is groter dan de lichamelijke inspanning. Ik slaag alleen in elke dag sporten als ik het ga doen. Niet denken. DOEN. Gedachten zijn dodelijk voor discipline. Je denkt dat het allemaal niet nodig is… Je denkt dat het weer te slecht is… En voor je het weet, zakt je motivatie helemaal weg in het drijfzand van je eigen gedachten. Dus niet denken dat je gaat hardlopen. Maar je omkleden, je MP3-speler pakken en gaan.
De MP3-speler is bij mij tijdens het hardlopen van cruciaal belang. Ik kan het niet zonder. Ik houd mijn tijden erop bij. De muziek is belangrijker. Er moet zoveel lekkere, harde muziek tijdens het lopen klinken, dat ik geen ruimte in mijn hoofd meer over heb om na te denken. Want dan ga ik nadenken over het hardlopen. En dan kunnen alsnog demotiverende gedachten de overhand krijgen. Of de zingeving vervalt als je jezelf tijdens het hardlopen al sjokkend gaat relativeren. Dit geldt allemaal nog veel meer als ik naar de sportschool ga. Dus muziek. Dat werkt. Vaak nieuwe. Dan verveel je je minder snel.
Geslaagd. Op naar week 2.
