Beelden van het zes uur-journaal, gisteravond. Staatssecretaris Martin van Rijn op bezoek in een verpleeghuis. Te midden van hoogbejaarde, invalide en dementerende bewoners brengt hij, glimmend van zelfgenoegzaamheid, het goede nieuws. Het heeft de coalitie behaagd de aangekondigde bezuinigingen op de langdurige zorg af te blazen.
Dat is me wat! Het recreatiezaaltje waar anders langdurig gezwegen of gedut wordt, staat op z’n kop, spontaan applaus breekt los.
‘Wat heerlijk en dank u wel, meneer! We hoeven niet meer tot 3 uur ‘s middags in een poepluier te zitten. We kunnen zelfs een keer in de week onder de douche! Er kan meer hulp komen dan twee jonge stagiaires op een afdeling van 25 ouderen.’
Banen blijven plotseling behouden.
En van Rijn zit daartussen! Schaamteloos, met droge ogen. De apparatsjik van de Zorg.
Het is te gênant voor woorden, mijn maag draait om. Ik zie hem nog bij Pauw in discussie met de oude man die beschreef onder welke erbarmelijke omstandigheden zijn vrouw in het verpleeghuis moest leven. Koel reagerend op die indrukwekkende smeekbede. De man die korte tijd later onverwacht overleed. Van Rijn die zijn eigen vader afbrandde vanwege diens kritiek op zijn beleid.
En nu de sinterklaas van het kabinet uithangen.
Rutte en Samsom die alvast even een cadeautje uitdelen als voorschot op de verkiezingen. Dat pakje lag natuurlijk allang in de kast. Dezelfde kast waar al die bewoners en al dat personeel door diezelfde Van Rijn op zijn gejaagd.
Het is het beproefde politieke recept. Verspreid rampberichten voor 1 miljard, trek de helft terug en je hebt de andere helft onder gejuich van de slachtoffers binnen.
Het is cynisme ten top. Ik word er echt kotsmisselijk van.
Er wordt niets extra uitgedeeld. Er wordt alleen niet extra bezuinigd. dat wil zeggen dat de mensen gewoon in de shit blijven waarin ze nu zijn.
Dat staat er ook: “Het is het beproefde politieke recept. Verspreid rampberichten voor 1 miljard, trek de helft terug en je hebt de andere helft onder gejuich van de slachtoffers binnen”.