Henk is alcoholist. Al jaren. Het heeft hem in schaamtevolle situaties gebracht. Situaties die hij tegenwoordig op scholen oprakelt. Maar tegenwoordig is Henk al meer dan tien jaar nuchter.
Hij blijft echter alcoholist. Eentje in ruste.
Henk geeft tegenwoordig voorlichting over de mogelijke gevolgen van overmatig alcoholgebruik. Hij hoopt dat jongeren lering trekken uit zijn verhalen.
Zo doet Henk iets positiefs met zijn verleden.
Hoewel niet alle verhalen verschrikkelijk zijn. Zoals die ene. Van de alcoholcontrole.
Een paar keer in zijn leven heeft Henk moeten blazen. Het heeft hem waarschuwingen opgeleverd en hij is zelfs een keer zijn rijbewijs tijdelijk kwijt geraakt. Ook moest hij verplicht naar een cursus waar hij geleerd werd dat alcohol en verkeer niet samen gaan. Schaamtevolle momenten uit zijn leven.
Maar sinds hij gestopt is met drinken heeft Henk geen enkele keer meer moeten blazen. Alsof de politie rook dat hij nuchter was. Verschrikkelijk irritant. Want Henk is maar wat trots op zijn nuchtere status. En daarom wil hij ooit een keer blazen. Ter persoonlijke overwinning.
Maar nooit kwam hij in een fuik terecht.
Tot een maand geleden.
Henk reed op de snelweg. Keurig 125 per uur. En in tegengestelde richting zag Henk een politiefuik. En Henk zag dat de bestuurders moesten blazen.
De ogen van Henk werden groter. Ze glinsterden een beetje. Want wie weet! In zijn richting! Controle! Ook!
Maar neen. Geen controle.
Verdulleme.
Henk draaide de snelweg af. Via een rotonde stuurde hij zijn auto richting politiefuik. Henk zou blazen. Hoe dan ook.
Toen de politieagent hem vermaande om te stoppen kon Henk zijn geluk niet op. Dit was het moment waar hij al jaren op wachtte!
Henk blies keurig. Broodnuchter was hij. Henk gaf zichzelf fictief een klopje op zijn schouder.
Toch kreeg onze held een ferme bekeuring.
Henk had zijn gordel niet om.
