Kunt u er aan wennen? Ik niet. Aan Blendle, bedoel ik. Elke ochtend krijg ik dat pakket artikelen in mijn mailbox, maar ik kom er niet toe om ze te gaan lezen. Het probleem is dat ik de krant mis die vroeger om de artikelen zat. Een krant heeft een titel, en die titel vertegenwoordigt een bepaalde waarde, een zekere stijl. Als lezer van de Volkskrant weet je dat je het nieuws krijgt opgediend met links getinte commentaren. NRC geldt als een kwaliteitskrant, met doorwrochte artikelen, goed gedocumenteerd en uitgebreid beredeneerd. En de Telegraaf blinkt uit in lekker lezende koppen en nieuws van de straat. Zo geeft elke krant zijn eigen samenhang aan het nieuws.
Maar nu is er Blendle, de grote papierversnipperaar. Blendle knipt alle kranten in stukjes en strooit de losse artikelen als confetti over je uit. Samenhang is er niet, die moet je zelf maar aanbrengen.
Diezelfde verblendeling zien we ook in het bedrijfsleven. Grote verbanden worden versnipperd. Werknemers worden ontslagen en gaan als zzp-ers weer aan het werk. Weet u waar dat veel gebeurt? Bij kranten en tijdschriften. Redacteuren worden daar ontslagen en gaan dan noodgedwongen als freelancer aan de gang. Op die basis kunnen ze dan weer bij de kranten aan het werk. De kranten die ze volschrijven gaan vervolgens weer in de papierversnipperaar van Blendle.
De volgende stap is natuurlijk dat de freelance journalisten hun artikelen direct aan Blendle gaan aanleveren. De uitgever van de krant hoeft dan niet betaald te worden, de lezer is goedkoper uit en zowel Blendle als de journalist verdienen er meer geld aan. Een typisch voorbeeld van ‘cut the middleman’.
Maar ik mis wel mijn dagelijkse krantje.
