Ze zijn al lang weer vergeten, die rellen van Marseille. Bijna drie weken geleden, dus who still cares? Het EK gaat lekker door. Af en toe leeft het geweld weer héél even op, maar nu de Russen en de Engelsen zo exit zijn als maar kan, is het grotendeels weer pais en vree.
Volgende week is het dan (eindelijk) gedaan met de leut en kijken we met zijn allen vredig terug op een gewelddadig voetbalfeest. Hier en daar een uitbater in Frankrijk die ook nu nog zijn wonden likt, maar een kniesoor die daarop let.
Wat mij echter het meest stoort, is het beeld dat vrouwen (ja, jullie) blijkbaar door dit hele gedoe van ons mannen krijgen. Ik zag namelijk op Twitter ergens een youtube-video van de rellen, met de vraag erbij: “Hoeveel vrouwen telt u in dit filmpje?” En inderdaad: nul vrouwen. Enkel losgeslagen mannelijke rel-bavianen die alles en iedereen op hun weg kort en klein sloegen of in de fik staken. En een hoop op de grond liggende reanimatie-rijpe blootbuikers. Wat een trieste, diepdroevige aanblik van het menselijk soort.
Is dit werkelijk het heersende beeld van ‘de man’? Zijn alle vrouwen zonder uitzondering zo vredelievend en geweldloos? En zijn wij mannen echt zo excessief agressief en vatbaar voor groepsdwang? Ik heb zelf, voor zover ik me kan herinneren, nog nooit hard-op-hard gevochten of iets moedwillig vernield, zelfs als puber niet.
Ik heb weliswaar één keer – oké, goed, laat het misschien twee keer geweest zijn – een oetlul tactvol op z’n bakkes getimmerd en ik geef toe, dat voelde euforisch. Ik weet de precieze reden niet eens meer, alleen dat het iets met mijn toenmalige vriendin te maken had. En dat is dan vast en zeker weer dat typisch mannelijke in ons: vrouwtjes én roedel verdedigen, koste wat ’t kost. Het doel heiligt de middelen. Of ik heb er werkelijk geen snars van begrepen.
Maar met een beetje gezond verstand mep je toch niet zomaar iemand met een bierglas in de nek of met een boksbeugel op zijn neus? Nou ja, een Trump of een Erdogan misschien wel, als je die toevallig ergens tegenkomt. Verder niet. Maar door deze hele Marseille-misère lijkt het nu alsof mannen niet tegen hun verlies kunnen: dan moet er gelijk gevochten worden. En mannen kunnen óók nog eens niet tegen winnen, want de winnaars meppen meteen naar hartenlust terug. Logisch toch? Nee. Niet echt.
Hoe kun je je als man zo laten gaan? En waarom zijn het daadwerkelijk alleen maar mannen en geen enkele vrouw? Ligt dat dan toch aan ons sporadisch overkokende testosterongehalte? En is dit de doorsnee man van tegenwoordig?
Ik weiger dat te geloven. Ik zie mij toch als een redelijk ‘normale’ man en ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen, dat ik zoiets zou doen. Ook niet onder groepsdruk. Maar misschien ligt het wel aan mij en ben ik dan toch niet de vent die ik dacht te zijn. Wat u, vrouw?
[EDIT: Excuses. Ik had me een weekje vergist in de finale-datum. Blijkt wel weer dat ik totaal geen voetbalfanaat ben. Nogmaals excuses. Fijne voetbalweek nog.]
ik denk dat het gros van die mannen net zo denkt… als vrouw snap ik helemaal niets van deze mannen, net als jij…
welke lol ze er in zien? lol? is er iets van lol te vinden in de rellen?
dus nee, een totaal zinloos iets, wat enkel mannen kunnen doen, maar niet te verklaren.