Ik ben de trotse vader van een dochter. Zij is een van mijn twee Draken. De andere Draak is een jongen. Maar ik schrijf voor nu enkel over mijn dochter.
Wij blijken namelijk dezelfde obsessie te hebben; borsten. Mijn dochter is een echte borstenman en ik ben daar trots op.
Lange tijd leek het daar niet op. Zij vond het idee van het krijgen van borsten een dingetje. Ze vond het maar ondingen en de gedachte dat er ooit een baby aan sabbelt vond ze een verschrikkelijk vooruitzicht.
Maar sinds kort is daar verandering in gekomen. Sterker nog; ze kan niet wachten tot ze zelf een goede borstpartij ontwikkelt. Gelukkig voor mijn vaderhart is mijn Draak nog maar zes jaar oud dus ik kan nog een paar jaar wennen aan het idee van mijn lieve kleine meid die opgroeit tot een jonge vrouw met welvingen waar menig stuk testosteron naar staart.
Voor nu geniet ik met volle teugen van deze periode. Mijn dochter moet zoveel mogelijk verschillende soorten borsten zien. Vindt ze zelf. Dus samen trekken wij erop uit. Op een queeste zijn wij. Onze ogen zijn continue op zoek naar een stel mooie borsten. Of we nu in de stad wandelen, door het bos struinen of gewoon in de supermarkt zijn; wij staren naar bustes. Mijn dochter doet dat ongegeneerd. Ik stiekem, in de naïeve veronderstelling dat de bewuste dames dat niet door hebben.
Mijn Draak kan heel onbevangen complimentjes maken over borsten. De eigenaresses reageren daar doorgaans erg positief op. Ik heb geleerd dat ik mij -als man zijnde- afzijdig moet houden. Ik mag niet een bevestigend antwoord geven of ongegeneerd gaan zitten staren, ook al maken de dames in kwestie een holle onderrug. Ik moet mij verontschuldigen voor de spontaniteit van mijn dochter en doorlopen.
Zeker op bepaalde plaatsen waar ik vaker kom. Zoals bijvoorbeeld het schoolplein. Als mijn dochter tegen de moeder van een vriendinnetje gilt dat ze mooie grote borsten heeft en ik klets mee dat zij inderdaad goede prammen erop heeft zitten, dan heb ik een probleem thuis.
Want vrouwen lullen onderling. Veel.
Toch geniet ik van deze periode.Want mijn dochter en ik hebben dezelfde smaak als het om borsten gaat. We houden beiden niet van bloemkoolformaat. We vinden erwtjes ook niet interessant. We zijn meer dan tevreden met een hand vol.
Gelukkig maar. Want dat betekent dat we die van mama toch het mooiste vinden.
