100 dagen achter elkaar sporten. Niet roken. Niet drinken. Bewust met voeding.
Week 0: Motivatie – Week 1: Hardlopen – Week 2: Voeding – Week 3: Lichaam – Week 4: Discipline – Week 5: Vegetarische wokreepjes – Week 6: Afzien
Dag 50: Tussenstand
Dinsdag 7 juni begon ik aan mijn uitdaging #100DagenSporten. Nu, op de helft, heeft de discipline mij geen dag in de steek gelaten. 50 dagen achter elkaar hardlopen, zwemmen of Basic-Fit. Niet roken. Niet drinken. Bewust met voeding. Elke dinsdag een blog over dit proces. Vandaag de tussenbalans.
Even over de voeding. Daar is daadwerkelijk een verandering in opgetreden. Ik eet minder (vet). En gezonder. De zakken borrelnoten en chips van de afgelopen 50 dagen zijn op één hand te tellen. Deze nieuwe benadering had wat doorzettingsvermogen nodig. Ik merkte dat ik in het begin, uit stilprotest, juist geneigd was fastfood etc. te gaan eten. En op mijzelf inpraatte dat ik ‘toch echt niet zonder die vette hap kon!’ Maar met zelfdiscipline leg je die innerlijk stem het zwijgen op. De volle borden en vette worsten hebben plaatsgemaakt voor magere yoghurt en vegetarische wokreepjes. Een verandering die inmiddels ook de Albert Heijn is opgevallen.
Screenshot Mijn Persoonlijke Bonusaanbiedingen. Dat wordt genieten!
Over niet roken en niet drinken, kan ik kort zijn. Ik smacht weleens (zeker op deze warme dagen) naar een koud pilsje, maar ik kan moeiteloos zonder.
Mijn lichaam ondergaat de 50 dagen sporten. Het ene moment ren ik triomfantelijk door het ochtendgloren, en het andere moment lig ik na thuiskomst van mijn ronde afgepeigerd, jankend op de bank en is het enige dat ik nog over mijn lippen krijg; ‘water WATER!’ Dit zijn mooie ervaringen binnen het totaalproces van #100DagenSporten. De resultaten van mijn lichaam, geven mij voldoening. Ik begrijp nu beter dat sporters veel aandacht besteden aan hun lichaam en uiterlijk. Dat is eerbied en trots voor hun trouwe en krachtige lichaam.
Maar #100DagenSporten is voor mij vooral een geestelijk proces. En na 50 dagen is het doorbijten. De nieuwigheid is eraf. De adrenaline, waar ik in het begin steun aan had, wordt minder (en/of ik wen eraan). Ook de bevrediging van de zelfdiscipline verdwijnt naarmate de tijd vordert en het sporten een vanzelfsprekendheid wordt.
Ik ben voor de tweede helft van mijn 100 dagen sporten aangewezen op mijn wilskracht. Terwijl de sportieve uitdagingen toenemen in vergelijking met het begin van de honderd dagen. Het zwemmen moet inmiddels harder, de oefeningen in de Basic-Fit gaan met zwaardere gewichten. En intervalschema van het hardlopen vraagt een betere conditie.
Door deze samenloop kan het sporten meer energie gaan kosten, dan dat het oplevert.
Binnenkort ga ik voor het eerst een vol halfuur achterelkaar hardlopen. Een mijlpaal. En progressie, want dit had ik 50 dagen geleden nooit kunnen volbrengen. Een (sub)doel is inspirerend en houdt mij op de been. Het wordt zaak de tweede helft van deze ervaring dergelijke doelen en uitdagingen te blijven houden, voor nieuwe, motiverende impulsen.
Ik blijf iedere dinsdag op deze plek een blog bijhouden over de ontwikkelingen. De komende 50 dagen kunnen zo maar eens zwaarder uitpakken dan de eerste helft. De inleidende beschietingen waren nieuw en spannend, nu begint het echte werken. Ik ben benieuwd welke ervaringen mij daarbij nog te wachten staan. Op naar de 100DagenSporten!
PS Grote dank naar iedereen die mij op wat voor manier dan ook support, toejuicht of ondersteunt. Ik waardeer het zeer en het kan een flinke opsteker zijn bij de taaie momenten. #Thanx everybody!!
