Laptopje dicht, laptopje open. Mini schroefjes op een schoteltje. Maar eens even wat geheugen bijprikken, want die mogelijkheid is er nu eenmaal volgens de specificaties. Niet veel later heeft een bekende koel-blauwe online winkel een leuke solid state drive (SSD) in de aanbieding. Dus hoppa, de boel gaat weer open. Meneer de chirurg opereert de oude harddisk (die nog prima voldoet) eruit en het nieuwe racemonster er in.
Oh wacht, eerst even de harddisk klonen. Ja, was niet zo slim. SSD er weer uit, de oude schijf er weer in. Voor dat kloonklusje heeft de man eigenlijk een USB-adaptertje nodig. Even op internet kijken dan maar. Eentje op een webstek gevonden. Daar bij een andere kabelboer nog zo’n handig attribuut, maar die is ietsje duurder. Even verder kijken dan de neus lang is. Ja hoor, dat blijkt, want er komen nog verzendkosten bij. Goed dat de man dat trucje door heeft. Triomfantelijk even bij de eega melden, opdat zij erop gewezen wordt hoe slim hij is.
Dan maar even de stad in, naar dat handige winkeltje vol met snoertjes, apparaatjes, adaptertjes, verlengkabeltjes en verloopdingen. Snuffel de snuffel doet de man, alsof hij in een broodjeszaak op zoek is naar dat ene lekkernij, dat nog net iets smakelijker is dan het andere. Als de gewenste adapter gevonden is, blijkt die iets duurder dan op internet. Nou ja, dan toch maar deze, want die kan meteen mee naar huis. Dat zal moeder de vrouw toch wel snappen.
Thuisgekomen wordt de inhoud van de harde schijf netjes overgezet op de SSD. Vervolgens kast weer open, schijven omwisselen en opstarten maar. En ja hoor, hij doet het. Echt veel sneller, zoals beloofd. Ja wel iets, maar niet zo flitsend als Max Verstappen in zijn rode bolide.
Na een tijdje komt toch het besef dat een schone installatie van het besturingssysteem beter was geweest. Daar gaat hij weer, de man. Cd’tje de laptop in, in het BIOS aangekomen de opstartvolgorde van de laptop veranderen, formatteren en installeren maar weer.
“Zeg schat, hoe vaak staat er nu al wat anders op?”, onweert het plotseling door de kamer. Wat een vraag. Daar gaat het toch niet om? De man speelt met Meccano, Lego, desnoods met Dinky Toys. Alleen heet dat tegenwoordig de computer!
Snap dat dan!
Ik moet je teleurstellen, deze situaties zijn niet voorbehouden aan mannen. Mijn dochters zijn/waren altijd trots op hun moeder, die alles altijd weer kon oplossen aan computers van de hele familie en soms vrienden.
En ja, hier ligt ook nog een SSD te wachten op het dilemma ‘schoon of kloon’. De usb-adapter heb ik niet nodig gehad (eerst wel naar gezocht), de nieuwe schijf zit als tweede in de desktop. Over de laptop heb ik nog niet nagedacht; de SSD’s zijn nog steeds prijzig.
Dat is toch geen teleurstelling Louise, dat is top, zij het de uitzondering op de regel 😉