100 dagen achter elkaar sporten. Niet roken. Niet drinken. Bewust met voeding.
Klik hier voor de wekelijkse blogs van de eerste vijftig dagen. Week 8: Omgeving
Week 9: Verslaving
Het onvermijdelijke is gebeurd. Het hardlopen is verslavend geworden. Zo gaat dat als je wekenlang elke dag GAAT!! In het begin koste het mij nog de nodige moeite om mij om te kleden en te gaan sporten. Nu stroomt de adrenaline en drive elke dag als vanzelf door mijn lichaam. Schoenen aan. Oordoppen in. En gaan. Kom maar op, bospaden. Ik MOET.
Ik word al wakker met het heerlijke gevoel vandaag weer mijn ronde te kunnen doen. En als ik het eens tot in de avond uitstel, voel ik de drang de hele dag door mijn lichaam gieren; wanneer gaan we nou? Mijn lichaam weet al wat er te wachten staat. Trouw lijkt mijn lichaam dagelijks alvast een dosis energie te reserveren voor het hardlopen.
En dan uiteindelijk gaan. Het zweten: Het hijgen. De inspanning. Harder en verder dan de vorige keer. Niet alleen de lichamelijke inspanning zelf brengt voldoening. Ook het volhouden van de dagelijkse ritme en de kennismaking met (voorheen) onbekende krachten van je lichaam spelen een rol.
Nu heb ik het niet zo op met verslavingen. Ik ben niet gevoelig voor verslavingen en ik heb er ook geen. Ja, nu hardlopen. En het klinkt misschien wat te vergezocht, maar toch; is een “gezonde” verslaving wel een goede verslaving? Dat kun je je nog afvragen. Het gaat immers niet om de activiteit zelf, maar om het “moeten” ervan. Ach, ik gedoog het. Je kunt het slechter treffen met je verslaving. En nu valt het misschien op. Maar het is nog niets vergeleken met de jaren dat ik verslaafd was aan NIET sporten.
Afgelopen week heb elke dag hardgelopen. Met uitzondering van gisteren, toen heb ik gezwommen. Nu is het tijd om af te ronden want ik moet vandaag nog mijn ronde hardlopen. Dus in de benen! Muziek op en hard rennen richting week 10 van #100DagenSporten.
