Vele schalkse blikken van dames, in het Bossche etablissement de Verkadefabriek. Een lange tafel met enkel mannen! Het was de voltallige redactie van HoeMannenDenken die daar gisteravond neerstreek.
Nou ja, webmeester Paul was verhinderd en Frits kwam hardlopend langs, maar vertrok weer in gestrekte draf nadat hij alle calorieën op de menukaart bij elkaar had opgeteld.
Dat mocht echter de pret niet drukken:
De doorgewinterde HMD-watcher herkent hier Pascal (aan het eind van de tafel onderhandelend met de kelner) en Freek – buikje – de Man wel. Maar… wie is die meneer met dat gestreepte shirt? Dat is ene Kees. Koelman dacht namelijk Kees Baars uitgenodigd te hebben, maar had in zijn mailprogramma op de verkeerde Kees geklikt. Dus toen verscheen daar aan onze dinertafel opeens een heel andere Kees B. Eentje die onze Koelman in het verleden 71 dreigmails had gestuurd.
Maar daar doen wij bij HoeMannenDenken niet moeilijk over. Kees was ongewapend en mocht gewoon aanschuiven. Hij werd direct opgenomen in de roedel, want zo zijn mannen. Bovendien gaat hij, in ruil voor het driegangenmenu, vijf jaar lang gratis schrijven voor HMD.
Deze foto is heel knap in scène gezet. Op verzoek van de fotograaf keek iedereen een andere kant op, net zoals leden van popgroepen altijd doen op foto’s. Want hoe je het ook wendt of keert; als schrijver voor HoeMannenDenken ben je ook best wel een heel klein beetje een idool.
Helaas waren er af en toe wat gênante momenten: zoals Johan die hier gewoon aan de biologische muntthee zit.
Nog veel erger waren Freek van Leeuwen en Jan van Draeckensteijn. Zij liepen de hele avond gearmd rond, tikten je op de schouder en dan je moest je raden of ze elk hun eigen pet op hadden óf die van elkaar. De eerste keer is dat nog leuk, maar na twee keer raden heb je wel door dat ze gewoon altijd “FOUT! HAHAHAHA!” roepen. Heel vermoeiend.
Rechts hebben we onze Maurits. Hij is de meest bedachtzame van het stel en ook de enige die zonder morren zijn bakje sla op at.
Waarom Jan van D. (linksvoor) hier nog een handboei om heeft, werd niet helemaal duidelijk. Hij keek wel vaak om zich heen en checkte ook regelmatig zijn smartphone.
Dat de afzuiginstallatie van de keuken zo’n beetje boven onze tafel uit kwam, deed ons helemaal niets.
Gabriël was heel trots op zijn T-shirt. Het ziet er wat verwassen uit, maar dat hoort zo.
Johan zit midden in zijn haartransplantatie, mede mogelijk gemaakt door [hier had uw haarkliniek-advertentie kunnen staan – red]. De randen zijn al goed opgevuld. Koop allemaal één van zijn boeken, lieve lezeressen, want elk verkocht exemplaar levert hem vier gevulde haarzakjes op!
Aan Nicky viel wel af te zien dat hij net vader is geworden. Gelukkig van een zoon, want anders hadden wij van HoeMannenDenken hem moeten laten gaan. Al rook hij wel heerlijk naar babyzalf!
Het was dus kei gezellig! De volgende keer boeken we voor minimaal een week een all inclusive naar Turkije. Nu weer aan de schrijverij. Dag allemaal!
op de 1ste foto links onder dat hoofd met die lange haren is dat Luuk Koelman?
Nee, dat is Gabriël. Luuk Koelman heeft zichzelf heel kundig uit alle foto’s weg gefotoshopt.
Fuck, ik heb wat gemist, zie ik. Nou ja, volgend jaar Turkije, ook leuk, en ook nog eens all inclusive. Dan mag ik de hele dag wel met een zwemvest om lopen, anders vinden ze me daar vroeg of laat op de bodem van het zwembad. Note to self: vlak voor die tijd even oppassen met al te kritische tweets over Erdogan c.s. Of juist niet, want PR is PR. Enfin, groeten mannen en leuk dat jullie het zo leuk hebben gehad!
We vertrekken volgend jaar wel een beetje op tijd. Het is nogal een eind fietsen.
Geen probleem. Kan ik bij iemand achterop?
Geweldig! Is dit van een vorige reis? En die vrouw, mocht die mee om te trappen of zo?
Waarschijnlijk gaan we toch voor het afdakje:
Ik wil best mee hoor. Maar dan alleen onder de voorwaarde dat ik niet hoef te trappen én dat mijn T-shirt pontificaal voorop de foto komt.