Je leest wel eens over terroristen dat ze in tijd van een paar weken de omslag maken van feestbeest naar radicale gelovige. Dat heeft me altijd verbaasd, maar nu weet ik dat het kan. Er is een heel eenvoudig maar probaat middel voor: YouTube.
Het mooie van internet is namelijk dat je er alle informatie kunt vinden die je wilt. En dat je ook alle informatie kunt negeren die je wilt. Zo kun je bijvoorbeeld vele uren aan videomateriaal vinden dat bewijst dat tijdreizigers bestaan. Je krijgt dan beelden te zien van iemand die zichzelf in 2045 ontmoet, of van een mevrouw die in een film van Charlie Chaplin over straat loopt met een mobiele telefoon aan haar oor. Ongetwijfeld zijn er ook video’s waarin wordt uitgelegd dat tijdreizigers niet bestaan, maar als je die niet zoekt, vind je ze niet.
Nu vind ik tijdreizen een onderwerp voor kinderboeken en scifi-films, dus dit onderwerp raakt me verder niet. De video’s zijn hooguit amusant. Datzelfde vind ik ook van filmpjes over bijvoorbeeld vrije energie, of ufo’s. Daar kan ik echt uren naar kijken, en me intussen verbazen over de stupiditeit van mensen die er werkelijk in geloven. Maar nogmaals, die onderwerpen raken me niet.
Maar toen kwam ik toevallig op YouTube een onderwerp tegen dat me wel raakte.
Atheïsme.
Dat is nu eens een overtuiging die bij me past. Ik ben eigenlijk al vanaf mijn negende jaar atheïst. Rond die leeftijd begon ik door te krijgen dat er een verschil was tussen geloven in God en geloven in de kerk. En als dat niet hetzelfde was, hoe kon het dan dat God bestond?
Door de jaren heen heeft mijn atheïsme zich geleidelijk ontwikkeld totdat ik op mijn 55ste een overtuigd atheïst was. Overtuigd, maar nog niet radicaal. Nog steeds kon ik meevoelen met mensen die in de ene of de andere godheid geloofden. Mijn leven lang heb ik ook respect gehad voor elke gelovige, of hij zich nu richt tot Shiva of Allah of Jehova. “Laat die mensen toch”, dacht ik dan. “Ze halen troost uit hun geloof, dat moeten ze lekker zelf weten.”
Dat is nu voorbij.
Voortaan heb ik geen respect meer, geen mededogen, geen enkel warm gevoel, voor mensen die geloven dat er een bovennatuurlijke ordening bestaat waaraan wij ons moeten onderwerpen. Voortaan wijs ik die overtuiging met kracht af.
Mijn belangrijkste wapen? Mijn lange tenen. Want vanaf nu zal ik mij door iedere uiting van religieus leven beledigd voelen. Of het nu gaat om het luiden van kerkklokken, het houden van een moment stilte voor het eten, het ramadan-assortiment bij Albert Heijn, de vis die op de bumper van een auto is geplakt of het vieren van Sinterklaas, voortaan ben ik erdoor beledigd, gegriefd en gekwetst.
Pas maar op, want ik kom er aan.
Morgen deel 2
Beste meneer van Leeuwen,
Ik heb een serieuze vraag.
Hoe kunt u de wandaden van extremisten aan religie (of god) toeschrijven?
Ik vraag dit omdat ik het een onlogische redenering vind.
Ieder mens heeft een denkvermogen. Radicaliseren is daarmee een persoonlijke keus. Naar mijn idee staat dat los van god.
Laten we aannemen dat god bestaat (de schepper van alles) denkt u dan dat hij gewelddadige mensen nodig zou hebben om zijn boodschap stem te geven?
Ik denk dat als god bestaat, hij groter is dan dat.
– Als u inhoudelijk op de hoogte bent van religie, weet u ongetwijfeld dat religie over goedheid gaat. Welke goedheid ziet u terug in een terrorist?
– Als u van mening bent dat religie de oorzaak is van radicalisering, dan raad ik u aan om ook eens videootjes te kijken van mensen die het geloof recht doen door recht te spreken.
Euh… heb je het hele stuk gelezen of alleen de eerste twee zinnen?