Tijdens onze laatste redactiemeeting kwam het natuurlijk ter tafel: wat zijn nou typische vrouwendingen waar wij onze mooie hoofdjes over breken? Het mysterie van de vrouw is en zal wellicht nooit volledig ontrafeld worden. En dat is maar goed ook. Als we allemaal hetzelfde zouden zijn en exact dezelfde gedachtengang zouden hebben…nee, dat is schier onmogelijk en lang niet zo leuk. Het zijn juist die verschillen die het zo interessant en levendig maken.
Zodoende ging het tussen de soep en de patatten over allerlei man-vrouwdingen die er in ons opkwamen. Make-up voor mannen, vrouwen in de overgang, onze favoriete borsten en dikke T-bone steaks versus een groene salade. Freek kwam met twee uiterst sterke constateringen als het aankomt op vrouwen in kledingwinkels. Zo is het zo’n beetje de enige plek waar de vrouw die een propvolle shop binnenloopt de uitspraak, ‘Ze hebben hier helemaal niks’ kan slaken. Waarbij mannen zich vertwijfelend tussen de volle rekken aan het hoofd krabben. Een ander uniek fenomeen dat hij bespeurde is het feit dat als vrouwen langs diezelfde kledingrekken lopen ze steevast met hun vingers aan de stofjes voelen. Even met de stof tussen duim en wijsvinger wrijven is iets wat mannen nooit doen.
Wat kleding kopen betreft zijn mannen sowieso een stuk makkelijker. Kledingshoppende mannen zijn ruwweg in drie vakken in te delen. De slimsten bestellen online precies datgene wat ze in hun hoofd hebben. Een zwart vest met capuchon? Zo gevonden, zo in huis. Een tweede deel mannen gaat de stad in en weet in welke winkel hij het gewenste kledingstuk kan vinden. Eenmaal gevonden is het een kwestie van afrekenen en zo staat hij binnen een paar minuten weer geslaagd buiten.
De derde categorie van kledingscorende meneren is er een om medelijden mee te hebben. Het gaat hierbij om mannen die gevangen zijn in een web van modische onverschilligheid en relationele schikking. Dit zijn de mannen wier vrouwen geruite korte broeken uit een rek plukken, deze tegen de kont van hun man houden en zeggen, ‘Deze kan prima!’. Waardoor deze man vervolgens onwetend voor lul loopt en mannen uit de eerste twee categorieën dit gniffelend aanschouwen.
Toch is er ook een overeenkomst tussen deze mannen. Ze zijn uiteindelijk nog altijd volstrekt anders bezig dan een kledingshoppende vrouw die voor een lichtblauw topje de stad in gaat en vervolgens thuiskomt met twaalf tassen aan verse kledingaankopen waar werkelijk van alles tussen zit, behalve het beoogde lichtblauwe topje. Daarover maken we ons al lang niet meer druk, maar een eeuwig vraagteken zal het altijd blijven.
Dat komt omdat we het lichtblauwe topje, een dat net zo wondermooi was als in onze voorstelling, niet hebben kunnen vinden. In het gunstigste geval wel enkele andere blauwe topjes: nummer één was dan gemaakt van stomme stof en nummer twee hadden ze niet meer in de goede maat. Nummer drie was dan vergeetmenietjesblauw en nummer vier was teveel doorschijnend. Nummer vijf te kort en bij nummer zes kropen de mouwtjes op. Dat is toch makkelijk te begrijpen?
Nu al ietsjes beter. Dankjewel!
Leuk stuk!
Er zit duidelijk geen metroman bij jullie in de reactie….