De zondag op Lowlands begon met een eigentijdse kerkdienst.
Zie hoe Yuri lijdt voor mij,
aan de ringen, de uitsluiting nabij.
Die voor mij het oordeel draagt;
Hij die tot zonde wordt gemaakt.
Wat een offer – Hij voor mij!
Wie wil worden zoals Hij?
Zoveel pijn, ongerechtigheid,
is op Hem die voor mij strijdt.
Zie hoe Yuri machteloos lijdt
met een pilsje, verlatenheid.
Zo alleen, aangeschoten roept Hij:
Mijn Team NL, waarom verlaat U mij?
Zie wat Yuri heeft gedaan;
aan de ringen heeft doorstaan.
Zoveel goudgele rakkers verwonderen mij;
niemand heeft zo lief als Hij.
Als Yuri zijn carrière geeft
vlucht de dag, een bicep beeft.
Zelfs de dood verliest haar macht
als Yuri roept: het is volbracht!
Waarlijk Hij is Zoon van God,
die voor ons gekruisigd wordt.
Door zijn uitsluiting genezen wij;
in zijn diskwalificatie maakt Hij ons vrij.
Heel Nederland slaakt een zucht;
zij ontwaakt, het duister vlucht.
Yuri leeft, is opgestaan;
Hij roept ons uit Lowlands vandaan.
Juich, want Hij, onze Yuri leeft!
Hij die niets gewonnen heeft.
Nooit meer tranen en nooit meer pijn;
nooit door Team NL meer verlaten zijn.
Juich want Hij, onze Yuri leeft!
Hij die ons de toekomst geeft.
Nooit meer tranen en nooit meer pijn;
nooit door gans het land verlaten zijn.
Daar hangt ‘ie voor gek, wat een vertoning….