Het was een zomerse dinsdagavond. Mijn vrouw was met de auto op weg naar haar moeder, een rit van anderhalf uur. Ze bleef daar eten en zou dan terugkomen met onze kinderen die bij oma hadden gelogeerd. Rond tien uur zouden ze thuis zijn. Ik was dus een avondje helemaal alleen. Wat een feest!
Ik had de avond al helemaal voor mijzelf uitgestippeld. Het kostte me nauwelijks tijd om dat te doen. De ideale mannenavond zit dan ook heel simpel in elkaar: ongezond voer, bier om het mee weg te slikken en bewegend beeld als afleiding. En dat allemaal gepositioneerd op de bank aan de kant waar je lekker languit kunt liggen.
Döner
Mijn keuze voor het avondeten viel op döner, de schotel met de frietjes en de sausjes en het pitabroodje en dat plastic bakje met groente waar ik toch altijd wel mee kan lachen voordat ik het in de prullenbak gooi. Helaas viel de döner verkeerd. Ze hadden mij blijkbaar opgewarmde stukjes postbode elastiek gegeven.
Daar lag ik dan: puffend op de bank en het was nog maar half acht. Ik had nog ruim honderdtachtig minuten mannenfeest voor de boeg. Mijn eerste flesje bier was niet eens leeg, maar de inhoud bovenop die bal in mijn maag gieten leek mij geen strak plan. Ik zag maar een uitweg en dat was wandelen in de frisse buitenlucht.
Pokémon ei
Als ik toch ging lopen kon ik net zo goed dat Pokémon ei uit laten komen dat mijn kinderen in de incubator hadden gestopt. Dus liep ik zeven kilometer. Ondertussen ving ik nog een paar van die virtuele beestjes. Bijna thuis zag ik dat ik nog maar een paar punten nodig had om te level uppen, dus liep ik nog een blokje om, waardoor ik level 15 bereikte.
Moe van het wandelen, maar trots op mezelf kwam ik thuis. Het grut was inmiddels al thuis. Ik liet ze zien waar ik de hele avond mee bezig was geweest. Dan verwacht je als vader dat je kinderen toch wel een beetje trots op je zijn, maar het enige wat ze uit konden brengen was: ‘Gadver, pap. Je stinkt uit je smoel.’
