Credit: Sharon McCutcheon / unsplash.com
Ze stonden wat te dralen bij het hek van het schoolplein. De kinderen vloeiden af naar binnen. Binnen een mum van tijd was het schoolplein leeg en de rust terug gekeerd. De vader van Teun glimlachte. “Zo, die zijn weg.”
“Tja, wat een opluchting hè?” antwoordde de moeder van Senna. “Eindelijk even tijd voor mezelf. Ik hou het anders ook allemaal niet meer bij… die drukte af en toe, vreselijk!”
Teuns vader knikte instemmend. “Precies,” zei hij. “Soms moet je ook even helemaal niks. Wij zijn ook maar gewoon mensen!”
Senna’s moeder blies met bolle wangen een zucht lucht uit. Een blonde lok waaide omhoog uit haar gezicht. “Precies.”
De vader van Teun keek op zijn horloge. “Oh… geen stress. De drukte van de dag komt vanmiddag pas. Kids naar school, moeders uit werken… tijd voor papa zelf. Tijd voor goede koffie, dat eerst.”
“Kijk, zo is dat!” zei Senna’s moeder vol instemming. “Koffie, dat heeft een mens nodig. Met drukke ouders voorop.”
De vader van Teun voelde zijn onderbuik roeren. Bespeurde hij daar nu iets van spanning, of was de wens duidelijk weer de vader van zijn gedachten? In zijn hoofd had hij dit scenario al zo vaak beleefd. Teun naar school brengen en een leuk moedertje vanaf het schoolplein mee naar huis nemen. Het lag zo voor de hand – het waren er ook zoveel!
Naar zijn gevoel hing er tijdens die paar vluchtige drop-de-kinderen-af-op-school minuten altijd een summier sluimerende seksuele spanning in de lucht. Het schoolplein was omgeven met ouders die, allemaal in de bloei van hun leven maar geleefd door immer voortrazende klokwijzers, openlijk naar elkaar stonden te loeren, bedenkend hoe het onvermijdelijke intro te laten verlopen, met dat ene uiteindelijke doel voor ogen dat als een klein stoomketeltje continu voor een drukje zorgde. En het kon, alle omstandigheden waren tenslotte daar, op dat ene kruispunt van ieders bestaan, bij het schoolplein van hun kinderen. Het zou zorgeloos en met een nonchalant gemak gebeuren. Ongedwongen, alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld was.
“Ben je druk? Doe je anders een bakje mee?” Hij zei het terwijl hij er nog niet eens aan dacht. Of toch wel. Zijn hersenen trokken zijn gedachten naar plekjes waar hij niet vaak kwam. Doe het, dacht hij. Zeg nou gewoon ja. Doe het, kom, kom!
“Nou, waarom niet? Ik heb nog wel even voordat de plicht me roept. Ben je met de fiets?” Senna’s moeder lachte naar hem en rinkelde haar bel. “Hop, in de beentjes!”
De zes minuten van school naar zijn huis keuvelden ze een beetje over de opvoeding van hun kinderen. Het blijft een onuitputtelijke bron van gespreksstof en is het voornaamste onderwerp, bol van onschuldig vergelijkingsmateriaal waar ze samen een overlap in hebben. Niets breekt zo snel het ijs als geklets over je kinderen. Het maakt van wildvreemden gelijkgestemden.
In de keuken hanneste Teuns vader wat met Nespressocups en gekleurde kopjes. Terwijl het apparaat stond te snorren, voelde hij zich van binnen als een blije puber. Stel je voor, de moeder van Senna! Hier, nu, in zijn keuken waar de tekeningen van zijn Teun op de koelkast prijkten. Hoe zou ze er eigenlijk onder die leuke kleren uit zien?
Teuns vader kwam van het aanrecht naar haar toe gelopen. In iedere hand hield hij een kopje vast. “Hoe drink jij je koffie?” vroeg Teuns vader neutraal.
Senna’s moeder keek hem indringend aan.
“Naakt,” zei ze vastberaden.
Hahaha een Divorce-scenario. De realiteit: trainingspakken, plat gewaaide kapsels en mantelpakjes die de kinderen lozen om vervolgens naar kantoor te sjezen 😉
Hahahahahaha wat Jan zegt!
Maar wat een heerlijk stuk…
Sommige moedertjes zijn idd leuk. Maar bij mij drinken ze meestal koffie met melk
Ik ken zo’n vader, die heeft die gevoelens zaterdagmorgen op het voetbalveld, als hij met de moeders langs de lijn naar het pupillenvoetbal van hun kinderen staat te kijken.
Je moest eens weten wat er na een ouderavond allemaal gebeurde. Was dolblij dat mijn zoon twee keer bleef zitten. Tijd van mijn leven!
Ik herken dit. Herhaaldelijk thee aangeboden gekregen van een gescheiden moeder, die ogenschijnlijk geen koffie in huis had. “Met iets lekkers erbij” had een intonatie die suggereerde dat het hier niet om Spritsjes ging.
Niet op ingegaan trouwens. Ze woonde in een stacaravan met een muizenplaag. Daar hoorde ik haar eens over klagen tegen een andere moeder.