Als het even tegen zit, is er helemaal geen Transavia-seksstewardess. Alleen zo’n saaie gemiddelde Transavia-stewardess die haar seksuele middelbare-vrouwen-fantasieën toevallig ook nog opschrijft. Dat beweerde haar (zelfbenoemde) beste vriendin op de radio tegen Giel Beelen.
Als die ‘vriendin’ de waarheid spreekt, zou ons een smeuïg verhaal door de neus worden geboord in tijden dat er toch al weinig te lachen valt. Want zeg nou zelf, de eerste berichten waren veelbelovend. Ze doet het met piloten en alle denkbare andere collega’s (Jan en alleman, zeg maar) die ze in haar web weet te vangen, en dat allemaal op de spannendste plaatsen. Ze houdt haar verrichtingen (en dus die van de desbetreffende collega’s) nauwgezet bij en we kunnen er van op aan dat ze geen detail zal schuwen.
En dan komt zo’n zelfverklaarde hartsvriendin even onze fantasieën verstoren. Er zou niets van het hele verhaal waar zijn. Er was helemaal geen dagboek, er waren alleen erotische verhalen, de stewardess had gewoon literaire ambitie, als we die vriendin moeten geloven. Maar waarom zouden we? Nou ja, er was misschien een ‘flinter’ van waar, zei ze. Want een reden om te scheiden was er wel degelijk. Maar in ieder geval speelde het jaren geleden. En het lag allemaal toch vooral aan die (bijna) ex-man van haar die er op uit zou zijn haar leven en dat van haar vier bloedjes van kinderen te versjteren. Van deerniswekkend geval van klassieke bedrogen echtgenoot naar stalker, het is een hele stap. Nee, dan voel ik meer aangetrokken tot die andere variant. Na jaren huwelijk, met vier kinderen tot gevolg weet die arme stakker opeens niet meer of hij wel echt vader is. Misschien hebben die kinderen wel elk een andere. En die vrouw die hij jarenlang blind vertrouwde vond dat idee misschien nog spannend ook.
Voor de duidelijkheid, ik weet niet meer dan jullie, ik bouw gewoon mee aan onze gezamenlijke fantasie over hoe de trieste waarheid zou kunnen luiden. En dan zo van dat we het natuurlijk heel erg voor hem vinden maar dat we hem wel achter zijn rug uitlachen. Dat we stiekem vinden dat ze het eigenlijk wel erg goed voor elkaar had, een spannend leven met net zoveel seks als je aan kan met wie je maar wilt. En dan tussendoor thuis even op adem komen in de warme armen van je liefhebbende sufferd van een man en met je kinderen om je heen. Even opladen om weer helemaal los te kunnen gaan. Zodra het landingsgestel inklapt, soppend op weg naar de cockpit.
Je zou zo’n meelijwekkende zielenpoot van een man toch maar zijn. Zo’n naïeve sukkel die smachtend uitkijkt naar de terugkeer uit Verweggistan van zijn teerbeminde die zich in zijn beleving constant moet afbeulen om veeleisende passagiers van smakeloze vliegtuigmaaltijden te voorzien, en eenzame nachten doorbrengt in goedkope hotelbedden. Terwijl zij druk in de weer is met behulp van de stuurknuppel (van de piloot) het begrip turbulentie een nieuwe betekenis te geven, ik zie het voor me. En dan met haar blote billen (en wat dies meer zij) balancerend op het bedieningspaneel. Schakelaars, hendels en draaiknoppen die willekeurig posities innemen tijdens het wilde liefdesspel. Terwijl ondertussen de copiloot en de steward op hun beurt zitten te wachten.
Het zou toch doodzonde zijn als we die vriendin zouden moeten geloven. En dat hoeft ook helemaal niet. Waarom zou de seksstewardess naar de rechter stappen om wat onschuldige seksverhaaltjes onder het tapijt te houden? En waarom zou Transavia haar daarbij steunen als dat allemaal privé was? Er staan dus namen in dat dagboek! Namen van echte Transavia-medewerkers, misschien wel op het hoogste niveau. En wie een piloot kan verleiden, is ook in staat om een president-directeur uit de broek te krijgen. Dus ik heb alle hoop op nog veel meer sappige details. Als de rechter 24 oktober nu maar geen roet in het eten gooit.
