Niet vergeten: de klok verzetten. Deze nacht om 3:00 word je geacht al je uurwerkjes terug naar 2:00 te swappen. Ik heb dat op een of andere manier altijd fascinerend gevonden. Omdat het maar een raar iets is. Ineens krijg je een uur cadeau. Wat als je nu vannacht om half drie met iemand hebt afgesproken? Dat kan dus twee keer zijn! En zijn kroegen effectief een uur langer open of mogen ze dat niet?
Het is een uurtje tijdverschil, maar de switch naar de wintertijd schijnt er voor veel mensen als een minuscuul bijltje in te hakken. Een bonsai-jetlagje die de biologische klok van de mensch een pesterig schopje onder kont geeft. Dat er zelfs dinsdag nog mensen zijn die je hoort zeggen, ‘ja maar eigenlijk is het nu al zes uur’ en ze zodoende om vijf uur een Snickers naar binnen werken omdat hun buik nog in de veronderstelling is dat het al etenstijd is.
Het is maar een uurtje, maar dat uurtje kan het kuddedier mens behoorlijk verwarren. Ach, over een half jaartje is alles weer normaal.
Met je lieve, schattige verkleinwoordjes 🙂 Acht, maar liefst! Ik begin bijna aan je mannelijkheidje te twijfelen, Pascalletje! Maar dankje voor je tipje, anders was ik ‘t gladjes vergeten.
Ik bouw langzaam op naar de overtreffende trap, wacht nog heel even voordat die in alle vrouwelijkheid laat losbarsten. It’s coming, it’s coming!
PS Ik tel er maar zes?
Moest het vervolgens natellen maar het zijn er acht: 1. uurwerkjes; 2. uurtje; 3. bijltje; 4. bonsai-jetlagje; 5. schopje; 6. uurtje; 7. uurtje; 8. jaartje.
Liefje zit naar de stem van de randstad te kijken, vandaar dat ik er even tijd voor heb 🙂
PS van mij mag dat klokken verzetten echt afgeschaft worden. Mijn horloge weg doen is het begin maar afspraken tijdloos maken hoort daar dan ook bij.