Bijkomend ding van het hebben van kinderen, is de confrontatie met kinderentertainment zoals stripboekjes en tekenfilms voor de kleintjes. Zo is bijvoorbeeld YouTube een vergaarbak van leuks uit oude en nieuwe tijden, maar bevat het ook homevideobagger waarin een of ander Chinees kind van die surpirse-eieren open zit te maken. Close-up gefilmd, minstens een half uur lang. Mocht je een zinderend kansloze middag willen, dan weet je nu waar je het zoeken moet.
Gelukkig bevat het platform naast deze nonsens ook veel leuks, waarin de onvermijdelijke Nijntje wedijvert met twintig versies van ‘De wielen van de bus’ om populariteit. Als ouder weet je dat je het gros van kindervermaak met een korrel zout moet nemen. Hé, het is TV en dat niet alles klopt of strookt met de werkelijkheid, weten we al sinds we in The A-Team zagen dat er eigenlijk niemand echt dood ging.
Soms geeft de wereld der kinderanimaties dikkere mindfucks dan je bevatten kan. Neem Nijntje. Er is een aflevering waarin het olijke konijntje met haar vriendjes Knorretje en Boris naar de dierentuin gaat. Het ziet er tamelijk absurd uit: een konijn dat samen met een varken en een beer naar gekooide giraffen, zebra’s en een leeuw staat te kijken.
Er is meer. Donald Duck die met kerst gezellig tafelt met Katrien. Het gerecht op tafel? Een gigantische gebraden kalkoen. Echt, een volstrekt gegaarde neef van de eend ligt klaar om opgegeten te worden op een grote schaal. Bizar? Wellicht.
De meest overtreffende trap in deze animale kannibalisme zag ik in een plaatjesboek van Richard Scarry. Het tafereel is even aandoenlijk als macaber: moeder Krulstaart – een varken – staat vrolijk koteletjes te baden voor haar bolle biggetjes. Horror. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen.
