Of het nu gaat om genitale mutilatie van baby’s, zwarte piet of vaccinatie; de logica ontbreekt in de discussie. Het ene kamp heeft onderzoeken die uitwijzen dat vaccineren werkt, besnijdenis van jongens niets oplevert in de hygiëne (of minder risico op soa’s) en ziet liever een andere kleur dan zwart.
Het andere kamp heeft niets. Ze vallen terug op emotieve argumenten. “Het hoort zo”, “ik voel het niet” of “ik geloof het niet.” Je kunt blijkbaar prima je eigen waanbeelden op televisie verdedigen. Pauw biedt je een podium – al is je mening gebaseerd op lucht. Op iets wat je ooit ergens op Facebook las. Of op een boek dat tweeduizend jaar geleden is geschreven. Het gevolg: er is geen discussie meer, slechts het manipuleren van emoties. Primaire emoties.
Je gedrag, hoe pervers ook, is altijd wel recht te praten. Helemaal wanneer je feiten negeert als dat je punt beter tot zijn recht doet komen. Ik vraag me echt vertwijfeld af, terwijl ik me voorneem nooit meer Pauw te kijken, hoe we zover konden zinken. Loze kreten winnen het van rede en logica. Er wordt enkel gehamerd op primaire angst. Je kunt je kind kwaad doen.
Je kunt falen als ouder wanneer je jouw kinderen niet laat vaccineren omdat ziek zijn normaal is. Maar je mag dan niet meer verzekerd zijn, want wij hoeven niet op te draaien voor jouw gedrag. Je kunt falen als ouder wanneer je jouw zonen genitaal mutileert. Als jij het normaal vindt om in de geslachtsdelen van een baby te snijden, dan hoor je thuis achter de tralies. Dat geldt al voor meisjes, maar in dit geval faalt de emancipatie omdat jongens tot op de dag van vandaag tijdens een religieus ritueel besneden worden, zonder medische noodzaak. Als je niet kunt uitleggen dat er blauwe pieten zijn in plaats van zwarte pieten, dan faal je ook als ouder. Je vindt op dat moment jouw beleving van het sinterklaasfeest belangrijker dan die van je kinderen. Het is een kinderfeest mensen.
Terugkomend op mijn voornemen nooit meer naar Pauw te kijken: vroeger had je dorps- en stadsgekken. Je wist wie het waren, ze schreeuwden wat om zich heen en deden niemand kwaad. Dat wil niet zeggen dat je deze verwarde mensen een podium moet geven. Want je ziet wat er gebeurt. Met genoeg aandacht en inspelen op primaire emoties word je zo president.
