Toon me uw interieur en ik vertel wie u bent

02-12-2016 door Maurits Westerbeek

Woonkamers die onheilspellend leeg zijn, op het het meubilair na. Vaak enorme banken waar een heel voetbalelftal op past, compleet met reserves. Leeg! Tafeltjes waar niets op staat of ligt, geen boek, zelfs geen tijdschrift. In veel interieurs is niets te bekennen wat de geest bezig kan houden. De VARAgids geeft wekelijks een kijkje in de ziel van een min of meer Bekende Nederlander. Voor de rubriek Buis en Haard komt een interviewer thuis bij een BN’er om over diens tv-voorkeuren te praten, maar stiekem gaat het daar niet om. Het geheime wapen is de fotograaf. Zijn foto van hun interieur onthult meedogenloos wat er werkelijk in ze omgaat.

Bijna overal wordt je nog geconfronteerd met de witte terreur van Jan des Bouvrie, op de muren heerst hij nog soeverein. In Nederland zijn die per definitie wit, je zou er sneeuwblind van worden. Verder ligt er veel laminaat op de vloer. Laminaat is nephout, zo nep mogelijk want niemand moet denken dat het echt hout is. Laminaat heeft een status opgebouwd die voor echt onbereikbaar is geworden.

Fernando Ricksen, ex-voetballer, nu beter bekend als ALS-patiënt woont op steen. Geen natuursteen maar nepsteen. Plavuizen zijn eigenlijk onverenigbaar met het leven want alles wat uit je handen glipt, valt kapot. Van wijnglazen tot afstandsbedieningen. Je handen kunnen (net als je hoofd) maar beter leeg zijn. Plavuizen zijn om naar te kijken. Alles in huize Ricksen is om naar te kijken. Ook zijn Russische vrouw van tien jaar jonger. Op haar hoge hakken (waarmee elke stap die ze zet als een pistoolschot zal klinken) poseert ze hand in hand met haar Fernando en hun dochtertje (in een plooirokje net als zij).

Het is geen huis om in te leven maar een expositieruimte van het bestaan van de bewoners. Zelfs het houten paardje is waarschijnlijk geen speelgoed maar door de interieurontwerper op zijn plek gezet. Met de handjes van af blijven, iets met Feng Shui zal het wel zijn. Net als de naakten aan de muur (wit natuurlijk) en het lichtplan in huis waar vast ook specialisten aan te pas gekomen zijn.

Dan kunnen andere BN’ers alleen maar meevallen. Bij comedian Howard Komproe zaten we in de keuken. Vrouw aan zijn zij, kinderen gezellig op het aanrecht, pannen op het fornuis, kopjes op tafel, gebruikt vermoed ik. Bij een andere comedian Greg Shapiro (en zijn vrouw) en bij journalistenkoppel Max van Weezel en Anet Bleich zagen we volgepropte boekenkasten, elk boek afzonderlijk gekozen, geen decoratie. Mensen die lezen, leven in ieder geval in hun hoofd. Bij de laatsten zat er zelfs een kat in het shot, geen raskat met onmogelijk haar voor de sier, maar als huisgenoot. En er was duidelijk niet opgeruimd. What you see is what you get, daar waren ze waarschijnlijk de enigen in.

Het slechte nieuws over Yentl Schieman (van het geweldige Yentl en de Boer) is dat ze (samen met haar Yannick van de Velde, acteur, tekstschrijver) een laminaatvloer heeft. Dat valt dik tegen van een creatief koppel. Net als de witte muren en de spiegel aan de wand. Maar er was in ieder geval een plant in huis. Bij Jozias van Aartsen (burgemeester van Den Haag) ligt weliswaar een echte houten vloer, maar dat is een saaie gladgeschaafde en gelakte, op laminaat af, met daarop een glazen tafel met niets erop, behalve een kristallen schaal (leeg). Het obligate bosje bloemen stond gelukkig op een niet onaardig houten kastje. We mogen alleen hopen dat ergens buiten beeld (maar waarom buiten beeld?) nog een mooie ouderwetse boekenkast staat, vol met echte boeken om te lezen. Een leuke cyperse kater zou ook geen overbodige luxe zijn.

+6

-1