Ik verstuur iedere dag pakjes naar mensen en nee, ik ben geen Sinterklaas. Mensen betalen mij en ik stuur het op. Soms duurt dit iets langer omdat een artikel op is of uit de handel genomen. Daar zoek ik dan een passende oplossing voor. Service van de zaak of gewoon goede handelsgeest, want ja, de oude VOC-mentaliteit zit mij als Nederlander in de genen. Toch?
Ook de bestelling van Mehmed liep vertraging op, wat ik hem netjes meedeelde in een eerste telefoongesprek. Vervolgens begon Mehmed een ware telefoonterreur.
Na het zoveelste telefoontje heb ik Mehmed verzocht mij niet meer zo vaak te bellen, waarna ik uitgescholden werd voor “vuile kaaskop”. Pure discriminatie zou je in eerste instantie denken, maar ik zie het meer als een bijnaam voor een Nederlander, gerelateerd aan het produceren van Edammer kazen. Een kaaskop is de houten kaasvorm waarin vroeger de kazen werden geperst. Iets uit de koloniale tijd, want inmiddels is dit proces iets moderner geworden. Als een “Mehmed” dus zou roepen: “willen jullie meer of minder kaaskoppen in dit land,” kun je dat argument alvast gebruiken.
Natuurlijk heb ik Mehmed tot de orde geroepen – of beter, ik heb gevraagd waarom hij dit zegt. Immers heb ik hem ook geen “vuile Turk” genoemd. Eigenlijk wist Mehmed geen antwoord op mijn vraag. En geldt dit ook niet andersom? “Ja, zo noemen wij Nederlanders nu eenmaal,” was zijn argument.
De volgende dag ontving Mehmed zijn pakje en kreeg ik excuses voor het “vuile kaaskop” met een uitnodiging om een kopje chai in zijn restaurant te komen drinken. Ik heb wel eerst even de vraag gesteld of dit kopje chai gratis zou zijn, want ook Turken hebben nu eenmaal een beruchte handelsgeest. Gelukkig kon Mehmed mijn ‘grap’ waarderen.
“Die kopjes chai zijn nog kleiner dan een Haags Bakkie,” zei ik tegen Mehmed en zijn inmiddels opgetrommelde familie. Daarna legde ik hen uit dat een “Haags bakkie” synoniem staat voor een “zuinige kaaskop”. “In Turkije wij kunnen geen grotere glazen maken,” grapte Mehmed en uiteindelijk kwam het gesprek natuurlijk op het Zwarte Piet-verhaal. En discriminatie in het algemeen. Mehmed had leuke humor en beweerde dat Zwarte Pieten van oudsher allemaal Marokkanen zijn.
Turken hebben namelijk een bloedhekel aan Marokkanen en beide bevolkingsgroepen kunnen elkaar niet uitstaan. Zeg geen Turk tegen een Marokkaan of Marokkaan tegen een Turk, want dan heb je de poppen aan het dansen. Volgens mij is daar geen enkele historische reden voor. Ik bedoel, wij zijn een tijdje boos geweest op onze oosterburen en dit kunnen wij nog herleiden naar en vijfjarig ‘grensgeschil’, maar Marokkanen en Turken absoluut niet.
Nu zijn de kopjes chai klein, maar het eten wat men serveerde was werkelijk groots. Elkaar een beetje met een knipoog plagen op cultuurverschillen. Zet je toch wel aan het denken. En dan Geert. Deze Turkse mensen hebben ook een hekel aan straat-terroristen, gewoon net als ‘wij’. Volgens Mehmed zegt hij gewoon wat de hele Nederlands-Turkse gemeenschap denkt. Niets strafbaars. Tenslotte staat Hans de Boer ook niet voor een rechtbank omdat hij alle uitkeringstrekkers labbekakken vindt.
Willen jullie meer of minder Turken in Nederland en in onze steden? Ik zeg: meer, meer meer!
© Ad.Rem
Psst Mehmed shrijf je met een T. En chai is cay heeft Mehmet je dat niet vertelt?
Psst, dank voor de reactie. Edoch, ik adviseer u even op Google Mehmed met een D in te toetsen. Dan zult u zien dat uw stelling geen stand zal houden. Remco kun je trouwens ook met een K spellen. Verder staat chai omschreven in de Nederlandse Encyclopedie als thee. Çay mag natuurlijk ook.
Hoi hoi,
Dat klopt maar dan is het geen turkse mehmet ☺
Maakt ook verder niet uit het is een leuk verhaal om te lezen
Dank je. Misschien dat het een heel klein beetje helpt om mensen dichter bij elkaar te brengen. En daar gaat het om.
Dat zou wel fijn zijn!