bron: Pixabay
Ja wie zijn jullie, lezers van Hoe mannen denken, dat vraag ik me wel eens af. En wat zoeken jullie hier? Als wij, mijn collega-schrijvers en ik, ons werk goed doen, zijn onze lezers in meerderheid vrouwen. Vrouwen die er via deze weg achter proberen te komen hoe mannen denken. Met als bijvangst mannen die er om een of andere reden behoefte aan hebben te lezen hoe andere mannen (mannen die het weten kunnen) denken.
Stiekem denk ik dat onze vrouwelijke en mannelijke lezers om dezelfde reden onze site bezoeken. Vrouwen om te lezen dat wij (mannen) inderdaad zijn zoals zij (vrouwen) altijd al dachten dat wij (mannen) waren. En mannen om te lezen dat wij (mijn collega-schrijvers en ik) eigenlijk net zo denken als zij (die mannelijke lezers dus). Dat ze onze stukken lezen om weer even scherp te krijgen hoe het hoort, als je een man bent. Erbij horen, dat is geruststellend.
Maar eerlijk gezegd beste lezers (m/v), valt het me af en toe zwaar om aan jullie verwachtingen te voldoen. Ten eerste vraag ik me zelf ook vaak af hoe mannen denken. Sommigen mannen tenminste, eigenlijk best veel. Ik weet eigenlijk alleen hoe ik zelf denk. En verder heb ik niets met Bruce Springsteen, drink ik geen bier (en heb dus geen bierbuik), draag ik geen ruitjesoverhemden, ben ik al heel lang geleden gestopt met naar voetbal kijken en taal ik er zelfs niet meer naar.
Dus ben ik dan wel degene ben die jullie moet vertellen hoe mannen denken? En zo nee, wie dan wel? Ik vrees voor jullie dat ik niet de enige ben die eigenlijk wat anders denkt dan wat mannen (doen alsof ze) denken. Misschien zijn we stiekem wel allemaal anders, maar doen we net alsof we allemaal hetzelfde zijn.
Ik weet eigenlijk niet of mijn twijfels door mijn collega-schrijvers gedeeld worden want daar hebben we het niet zoveel over. Als we bij elkaar zitten, gaat het over andere dingen. Over van die mannendingen. Wel over de site, techniek en zo (waar ik weinig van weet), maar niet over de inhoud. Het lijkt er dus op dat we er moeite mee hebben diep in onze zielenroerselen af te dalen. Wat dan juist weer clichématig mannelijk klinkt, moet ik toegeven. Maar misschien zouden zij (mijn gewaardeerde schrijfcollega’s) het ook liever over de inhoud hebben dan over de buitenkant, maar willen ze dat niet toegeven. Omdat mannen nu eenmaal zo niet denken. Bovendien zitten we hier om jullie clichés te bevestigen, en dan moet je er ook zelf naar leven! Toch?
Moeten we jullie dan altijd maar geven wat jullie vragen? Geeft het volk brood en spelen, dat soort dingen. Of moeten we jullie wat harder aanpakken? Ook dat soort dingen vraag ik me af. Misschien is het een idee om jullie gewoon de waarheid te zeggen! Dat mannen net als vrouwen zijn: allemaal anders! Aan de andere kant moeten we ook om onze bezoekersaantallen denken. Jullie komen hier niet om aan het twijfelen gebracht te worden of tegen de haren in gestreken. Laat staan beledigd of voor aap of onbenul gezet te worden. Dan gaan jullie naar andere sites waar je wel op je wenken wordt bediend. Het is en blijft een dilemma!
Disclaimer: Ga er nu niet ineens van uit dat alle mannen denken zoals ik! Tot het tegendeel bewezen is, kunnen jullie er met een gerust hart van uitgaan dat mijn collega-schrijvers wel zuiver op de graat zijn!
