2016, Een bewogen jaar

31-12-2016 door Gabriël van Eekelen

Het is 31 december, 2016.
Het was een bewogen jaar. Net als elk jaar.
Pieter denkt terug aan wat er allemaal gebeurd is. De Pietendiscussie, Sylvana, dat gedoe met Geert W., aanslagen, IS, Trump.
Het is allemaal niet belangrijk.

Zijn gedachten gaan terug naar alle overledenen. Het waren er veel, afgelopen jaar. Bowie, Rickman, Wally, Cruijff, Prince, Ali, Spencer, Thielemans, Popov, Castro, Braakhekke en recent nog Michael.
Sommigen is hij eigenlijk al vergeten. Heel vaak denkt hij “oh ja, die ook al” als hij de lijst met overledenen bekijkt.
Maar nu boeit het hem niet. Hij heeft heel andere dingen aan zijn hoofd.

Buiten knalt de buurman een maandsalaris de lucht in. Op tv smeert Javier Guzman zijn RTL4 humor over Henk en Anita uit. Op tafel staat de poedersuiker op de oliebollen samen met het vet te verklonteren.
Maar Pieter schenkt er geen aandacht aan. Honger heeft hij niet, lachen wil hij niet en vuurwerk interessert hem niet.

Pieter houdt de hand van zijn moeder vast. Door zijn wimpers houdt hij angstvallig haar ademhaling in de gaten.
“Nog even volhouden mama. Over een kwartier is het 2017,” fluistert hij.

Ze haalt het niet. Terwijl op de straat de seconden worden afgeteld blaast zijn moeder haar laatste adem uit. En terwijl de kurken door de lucht schieten, de pijlen de horizon laten kleuren en de mensen elkaar half dronken in de armen vallen buigt Pieter zijn hoofd. Zijn schouders schokken.

2016. Het was een bewogen jaar.