Het nadeel van schrijven voor HoeMannenDenken is dat je zo nu en dan verantwoording moet afleggen voor een stukje. Zo heb ik vanwege de columns over de MILF, Help ik heb een SOA en enkele columns met Diane het van een aantal kanten redelijk om mijn oren gekregen.
Schrijven is tekenen zonder potlood. Je probeert met woorden een beeld te schetsen. Je wil de lezer verleiden tot het volgen van je gedachten. Natuurlijk getuigt het van slechte smaak wanneer je enkel kwaad van iemand spreekt of vervalt in scheld-kannonades. Dat is niet echt schrijven, maar meer kalken op een wc-muur. Al worden die wc-muren soms vaker gelezen dan menig columnist.
Realisme is niet leuk, dat kan mijns inziens ook niet met woorden. Woorden roepen namelijk associaties op. Hoewel je als schijver totale controle hebt over de woordkeus, zijn de associaties niet te controleren. Je kunt ze wel proberen te manipuleren. Dus impressionisme met een vleugje herkenbaarheid. Zolang Oberfeldwebel Koelman de stukjes niet van de site trapt, tik ik lekker door [that’s the spirit! – red].
Afgelopen jaar is mijn privé-leven een soort slagveld geweest. Een scheiding, een mislukte relatie, twee verkochte huizen, talloze mislukte dates… En dat waren dan nog de positieve dingen. Wat 1672 voor Nederland was, dat was afgelopen jaar voor mij. Een jaar waarin zelfs mijn foutmeldscherm op de computer crashte.
Mijn voornemen voor dit jaar is om 2016 rustig te verwerken en een stukje per week te publiceren. Als je nu denkt: ‘verrek, die gast tikt stukjes over mij.’ Dat zou zomaar eens kunnen kloppen.
Kon via de zoekmachines niet vinden wat 1692 voor Nederland was, graag enige toelichting of tenminste een hint, ik ben nieuwsgierig aangelegd. Sterkte met je relaties en huizen; alles komt goed (ooit). En anders neem je het best maar niet té serieus, je overleeft het toch niet, hoe dan ook 🙂
Wikipedia. Nederland 1672. Zat ernaast.